«Ο διευθυντής της σχολής που
τον είχα και δάσκαλο υποκριτικής, ο Hugh Whitfield μας έλεγε: Όλοι οι άνθρωποι έχουν ερωτήματα και ψάχνουν απαντήσεις, οι ηθοποιοί έχουν το κείμενο αντί για απάντηση και ψάχνουν για τα ερωτήματα. Σε ένα σεμινάριό του μας έδειχνε ευρωπαϊκό avant-garde θέατρο… Μνουσκίν, Μπρουκ, Στανιέφσκι και Βασίλιεφ πάνω στους Πλατωνικούς Διαλόγους… κι όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν τα κάνουμε εμείς αυτά, μας είπε: «Α, εδώ είμαστε Αμερική, έχουμε θεατρική παιδεία, αλλά δεν έχουμε θέατρο». Όταν με πήρε ο Ανατόλι Βασίλιεφ για τη «Μήδεια», το 2008, πήρα τηλέφωνο -εκτός απ’ τη μάνα μου- τη Σχολή ύστερα από πολλά χρόνια, για να τους το πω. Η δουλειά και η μαθητεία στον Βασίλιεφ ήταν η πιο σημαντική θεατρική μου περιπέτεια.» Ο Βασίλης Κουκαλάνι αναφέρει τις πιο σημαντικές «συναντήσεις» που είχε στο θεατρικό χώρο.
