«Το 1989 έπαιξα σαν ηθοποιός σε έργο δικό μου
και μετά έκανα χρόνια να περάσω έξω από θέατρο.» Χαχα! Γιατί οι δημιουργοί κουβαλούν τόσα μαστίγια για τον εαυτό τους; « Ήξερα ότι δεν ήμουν τέλειος ή σχεδόν τέλειος ή τίποτα απ’ αυτό που μια μικροαστική οικογένεια ονειρεύεται για τον μοναχογιό της. Υπήρξα εξόχως δραματική περίπτωση που σώθηκε μέσω αυτοσαρκασμού και φαντασίας.». Δεν έχουμε και έναν αντίλογο που να διαψεύδει αυτό που υπονοεί ο συγγραφέας για τη συμμετοχή του στην παράσταση. Όποιος έχει δει την παράσταση στην οποία αναφέρεται ο Γιάννης Ξανθούλης, ας μας πει δυο λόγια. Εγώ νομίζω ότι υπερβάλλει.
Χ.Φ
