«Εμένα, αυτό με συγκινεί. Ίσως το γεγονός ότι πήγα
στη Νομική να μου έχει ενισχύσει το περί δικαίου αίσθημα και πολλές φορές κι εγώ έχω κάνει πράγματα που έρχονται σε σύγκρουση με εργοδότες και με άλλους που βρίσκονται πάνω από μένα. Ενώ θα μπορούσα να κάνω την «πάπια», όπως την κάνουν άλλοι, και να μην έρθω σε σύγκρουση με ένα πολύ μικρό τίμημα. Θυμάμαι, για παράδειγμα, τον Βαγγέλη Λιβαδά, τότε που πήγα να του ζητήσω ένα μεροκάματο που δεν μας είχε δώσει. Ήμουν ο μόνος από ένα θίασο είκοσι δύο ατόμων που πήγα να διαμαρτυρηθώ επειδή θεωρούσα άδικο αυτό που είχε γίνει. Ουσιαστικά έκλεισα την πόρτα των θεάτρων του. Είχε κόστος αυτή η κίνησή μου… Αλλά, κάποια στιγμή μου το έδωσε… Μέσα στο γραφείο εκεί, σταθερά και ευγενικά δεν υποχωρούσα… μέχρι που τελικά το έκανε ζητώντας παράλληλα να μη με ξαναδεί μπροστά του. Αυτό είναι κάτι που είναι δικό μου σε μικρές καθημερινές πράξεις, μου αρέσει η έννοια του δικαίου από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.»
Μια πάπια, πολλές πάπιες. Ελλάδα, Αθήνα 2013.
