«Πιστεύω ότι οι σχολές δίνουν, από ένα σημείο
και μετά, κενά όνειρα σε ανθρώπους. Δηλαδή μπαίνοντας κάποιος σε μια σχολή θεωρεί ότι αποδεικνύει ότι έχει ταλέντο και ότι μπορεί να το κάνει αυτό. Τελικά όμως δεν αποδεικνύει τίποτα γιατί στις περισσότερες σχολές δεν χρειάζεται ούτε καν να δώσεις εξετάσεις. Απλώς, πληρώνεις για να μπεις. Κι αν έχουν εξετάσεις, έχουν τόσο λίγους υποψηφίους –αφού υπάρχουν πολλές σχολές – οπότε τους δέχονται όλους. Όποιος πάει τον δέχονται. Και ακούς κάτι αναλογίες μέσα στην τάξη: Δέκα κορίτσια, δύο αγόρια… Δεν μπορεί να γίνει σωστή δουλειά έτσι. Κανονικά θα έπρεπε να είναι μισοί μισοί ή έστω πέντε με τέσσερις, ώστε όλες οι σκηνές να μπορούν να δουλευτούν σωστά. Πιστεύω ότι έχουν βιομηχανοποιηθεί οι σχολές. Υπάρχουν χώρες με τεράστια θεατρική παραγωγή, στη Βόρεια Ευρώπη, Σουηδία, Δανία, που έχουν δύο σχολές και την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει είκοσι αναγνωρισμένες σχολές.»
Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος είναι ένας νέος άνθρωπος που ξέρει ότι ζει σε περιβάλλοντα που είτε θα καταρρέουν είτε θα επιβιώνουν με κόλπα προσποίησης.
Χ.Φ
