«Έδωσα εξετάσεις στη Δραματική Σχολή
του Εθνικού Θεάτρου το 1976 μόνο και μόνο για να πάρω αναβολή στράτευσης. Με έκπληξή μου πέρασα. Πιο πριν δεν είχα πει ούτε ένα ποίημα στο σχολείο. Ζωγράφιζα κρυφά και διάβαζα πολύ. Φαίνεται ότι η άγνοιά μου στην Υποκριτική ήταν εντυπωσιακή και αυτό έκανε κάποιους να με προσέξουν. Οι άνθρωποι που με παρότρυναν ήταν ο Τάσος Λιγνάδης που ο θάνατός του μου στοίχισε πολύ, η Τζένη Καρέζη που μου ’κανε δώρο τις πρώτες ατάκες από σκηνής, ο Ματθαίος Μουντές δάσκαλος και πνευματικός μου πατέρας, η Αγνή Βλάχου που με σύστησε στον Νίκο Κούνδουρο και η μάνα μου που γι’ αυτήν πάντα είμαι πιο σπουδαίος και από τον Σμοκτουνόφσκι.»
Πολλές φορές η άγνοια για κάτι που λάμπει και τυχαίνει να το κουβαλάμε είναι και η μεγαλύτερη γοητεία μας. Έτσι είναι, Ζαχαρία Ρόχα.
