«Νομίζω πως είναι ένας συνδυασμός εκπαίδευσης, δουλειάς, πειθαρχίας,
παρακολούθησης και ταλέντου. Το ταλέντο μόνο του δεν αρκεί. Ο ηθοποιός δουλεύει όλη μέρα. Είναι συνεχώς παρατηρητής του εαυτού του και των γύρω του. Ασκεί το σώμα, τη φωνή. Διαβάζει, βλέπει θέατρο, ταινίες. Έτσι μόνο εξελίσσεται. Με συνεχή προπόνηση και εκπαίδευση. Υπάρχει μέλλον. Τα νέα παιδιά δεν θα καταβληθούν από τις δυσοίωνες συνθήκες. Ας κάνουμε θέατρο στον δρόμο! Σίγουρα, οικονομικά μπορεί το θέατρο να μην καλύπτει απόλυτα τον βιοπορισμό, αλλά είμαι αισιόδοξη. Παρά τις δυσκολίες, κανείς ας μην το βάλει κάτω κι ιδίως οι νέοι. Επίσης, ο κόσμος σε αυτές τις δύσκολες στιγμές χρειάζεται την ψυχαγωγία.»
Η αισιόδοξη Κόρα Καρβούνη προτείνει. Εγώ λέω να κρατήσουμε την αισιοδοξία εκείνη που δεν συντηρεί, αλλά εκείνη που ανατρέπει. Θέατρο στο δρόμο, όχι όμως δίπλα στα «σκατά», αλλά πάνω σε στάχτες.
Χ.Φ
