''O παππούς έχει πίεση'' ήταν το πρώτο θεατρικό
που έγραψα στη ζωή μου. Θεωρούσα πνευματικό μου δάσκαλο τον Αλέκο Σακελλάριο, που τότε είχε ήδη φύγει από τη ζωή. 'Εκλεισα τα μάτια, χαλάρωσα και είπα νοερά στον Αλέκο '' teacher, οδήγησέ με''. Εντάξει τρελλό, αλλά εγώ ένιωσα ότι με καθοδήγησε βήμα βήμα να γράψω το έργο. Πέρασαν τα χρόνια και σήμερα τον ξαναρώτησα ''Teacher, θέλω να προσαρμόσω αυτό το έργο, στη σημερινή εποχή. Τί να κάνω; Βοήθα''
Το μόνο που ο δάσκαλος είχε να μου επισημάνει, ήταν το εξής. ''Τώρα ψάξου μόνος σου και μη φοβάσαι γιατί ένα έχω να σου πω: Teacher, leave the kids alone. Ό,τι ξέρετε μέχρι τώρα πρέπει να το αμφισβητήσετε να το αλλάξετε. Το μόνο που θέλω είναι να παίξει ο Βουτσάς. Μη φοβηθείτε καθόλου την κρίση, εμείς περάσαμε χειρότερα και δε σταματήσαμε να γελάμε''
Όλα μπορούμε να τα χάσουμε οι Έλληνες, αλλά αν χάσουμε το γέλιο, τότε χαθήκαμε πραγματικά. Καλή τύχη σε όλους.
real news
