Μάνα και γιος. Η μάνα μιλάει περισσότερο από τον καθηλωμένο γιο
σε αναπηρικό καροτσάκι ακριβώς απέναντί της. Πάνω σ’ έναν μακρόστενο ξύλινο βατήρα και με τους θεατές γύρω γύρω να ακούν τις ταχύρρυθμες καρδιές των δύο ηθοποιών, να «ακουμπούν» τα εύπλαστα πρόσωπά τους. Πρόσωπα ίδια με αυτά που βλέπουμε στον καθρέφτη ενός ερμητικά κλεισμένου δωματίου. Αγαπιούνται, απωθούνται, η έλξη δεν πραγματοποιείται ολόκληρη γιατί έρχεται η απώθηση να κάνει τον εκκωφαντικό της θόρυβο. Είναι κλεισμένοι στο δικό τους κόσμο και περιμένουν τη στιγμή της επιστροφής. Αρχίζει μια αφήγηση που διακόπτεται από απότομους συνειρμούς, γέλια, γέλια που κρύβουν κλάματα, παύσεις θανάτου, το πικρό χαμόγελο του γιου, το χαμήλωμα του βλέμματος. Οι εξάρσεις της μάνας. Η ταραγμένη της μνήμη. Αγαπάει δασκαλίστικα. Έτσι έμαθε. Έτσι μεγάλωσε. Έτσι συνέβαινε στην κοινωνία που έτυχε να μεγαλώσει. Μια αόρατη συνέχεια του κορμιού και της ψυχής της δικής της μάνας. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Με αφοσίωση και χωρίς να βλέπει ψυχή ζώσα στον δικό της ορίζοντα εκπαιδεύει τον μοναδικό δικό της άνθρωπο να μάθει ποιος είναι και για ποιο σκοπό προορίζεται. Τον εκπαιδεύει ενώ βρίσκεται μακριά από την αληθινή ζωή. Χωρίς να αναπνέει τον κοινό αέρα. Για να μπορέσει κάποια στιγμή να βγει στη ζωή άτσαλα και χωρίς τους ήχους της στα αυτιά του και να πάρει μέρος στην παγκόσμια «αφύπνιση», να πάρει μέρος στον αγώνα για την παγκόσμια ελευθερία.
Χρύσα Φωτοπούλου
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής
Παίζουν: Αγλαΐα Παππά & Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος
Info: Προσωρινός (Δεινοκράτους 103, Κολωνάκι, απαραίτητη κράτηση στο 6932500545) Από 8 έως 26 Μαΐου κάθε Τρίτη, Τετάρτη Πέμπτη στις 9μμ και Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 10μμ
