Κρόνου ο γιός που κυβερνά
τίποτε δίχως πόνο δεν έχει αφήσει στους θνητούς.
Μα έπειτα έρχεται χαρά
και όλα κύκλους κάνουν
όπως στον ουρανό γυρνά
ο αστερισμός της Άρκτου.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο μετά την επιτυχημένη Άλκηστη και σκηνοθετεί έναν 26μελη θίασο σε μία από τις σπουδαιότερες τραγωδίες του Σοφοκλή που παρουσιάζεται για δεύτερη μόλις φορά στο Εθνικό Θέατρο – η πρώτη ήταν το 1970 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.
Μια συγκλονιστική τραγωδία με θέμα το απόλυτο πάθος της Διηάνειρας για τον Ηρακλή και τις ακραίες συνέπειές του. Ένας κόσμος όπου ο έρωτας κινεί ορμητικά και ανεξέλεγκτα τις πράξεις των ηρώων, αλλά αναδεικνύεται δηλητηριώδης και καταστροφικός, καθώς η θεοί εκδικούνται και η γνώση δεν οδηγεί στο φως. Ένα έργο για τον τρόμο του ανθρώπου μπροστά σε ένα σύμπαν που προσπαθεί να δαμάσει αλλά αποδεικνύεται τελικά πως λίγο κατανοεί. Η Διηάνειρα, ερωτευμένη και απελπισμένη, θα προσπαθήσει να κερδίσει ξανά την αγάπη του Ηρακλή, με ένα ερωτικό φίλτρο από το αίμα του Κένταυρου Νέσσου – όμως στην προσπάθειά της να αποτρέψει το αναπόφευκτο θα προκαλέσει χωρίς να το θελήσει το θάνατο του αγαπημένου της.
Περίληψη
Στην Τραχίνα η ερωτευμένη Διηάνειρα περιμένει με αγωνία την επιστροφή του Ηρακλή. Κι ενώ πλημμυρίζει με χαρά όταν ο κήρυκας Λίχας της ανακοινώνει ότι ο Ηρακλής επιστρέφει σώος και νικητής, βυθίζεται στη θλίψη όταν μαθαίνει ότι ο άντρας της είναι ερωτευμένος με τη νεαρή και όμορφη κόρη του Ευρύτου Ιόλη που βρίσκεται ανάμεσα στις σκλάβες. Απελπισμένη, θυμάται το αίμα που της είχε δώσει ο Κένταυρος Νέσσος για να το χρησιμοποιήσει σαν ερωτικό φίλτρο που θα μπορούσε να ξυπνήσει και πάλι την αγάπη του Ηρακλή. Ποτίζει με το αίμα έναν χιτώνα και τον στέλνει δώρο στον Ηρακλή να το φορέσει στις θυσίες που θα κάνει πριν έρθει στη πόλη. Το αίμα όμως είναι ποτισμένο με το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας και λιώνει πάνω στις σάρκες του Ηρακλή όταν έρχεται σε επαφή με το φως και τη φωτιά. Τις φριχτές υποψίες της Διηάνειρας επιβεβαιώνει ο γιος της Ύλλος λέγοντάς της πως ο Ηρακλής αργοπεθαίνει με τρομερούς πόνους και έρχεται στην Τραχίνα. Η Διηάνειρα δεν θα τον δει ποτέ – αυτοκτονεί στο νυφικό της κρεβάτι ενώ ο Ηρακλής παραδίδεται στο θάνατο γνωρίζοντας πια πως όλοι οι παλιοί χρησμοί έχουν επαληθευτεί.
Η ταυτότητα της παράστασης
Απόδοση - Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνικά – κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Μιχελή
Διανομή
(με σειρά εμφάνισης)
Διηάνειρα: Άννα Μάσχα
Τροφός: Φιλαρέτη Κομνηνού
Ύλλος: Θάνος Τοκάκης
Κορυφαία: Άννα Καλαϊτζίδου
Άγγελος, Γέρων: Κώστας Μπερικόπουλος
Λίχας: Γιώργος Χρυσοστόμου
Ιόλη: Ελένη Μπούκλη
Ηρακλής: Αργύρης Ξάφης
Χορός
Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Δάφνη Δαυίδ, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Αμαλία Κοσμά, Χαρά Κότσαλη, Ελίνα Μάλαμα, Ηρώ Μπέζου, Νάνσυ Μπούκλη, Ειρήνη Μπούνταλη, Σεβίλλη Παντελίδου, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Μαρίνα Σάττι, Καλλιόπη Σίμου, Αγγελική Τρομπούκη
Μουσικοί: Guido de Flaviis (Σαξόφωνα), Θοδωρής Βαζάκας (Κρουστά), Γιώργος Σκριβάνος (Φλάουτα)
