Πρόκειται για μία έντεχνη καταγραφή της ηρωικής, πολιτικής και ποιητικής προσωπικότητας του Αλέκου Παναγούλη. Ενός μοναδικού και σπάνιου αγωνιστή για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία είναι ένα έμπρακτο αποτέλεσμα των ιδεών και του πολιτισμού. Δεν εφαρμόστηκε ούτε αυτονόητα, αλλά κατακτήθηκε σταδιακά με αγώνες ενάντια στο τυραννικό καθεστώς. Το 1967 η Δημοκρατία καταλύθηκε στην Ελλάδα από ένα δικτατορικό καθεστώς επίορκων αξιωματικών. Η οικογένεια της Αθηνάς και του Βασίλειου Παναγούλη, αξιωματικού του ελληνικού στρατού, με τα τρία παιδιά τους, τον Γεώργιο, τον Αλέξανδρο και τον Στάθη, αφιερώθηκαν αποκλειστικά στον αγώνα της υπεράσπισης της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η παράσταση προσπαθεί να αποδώσει το βαθύτερο, τραγικό και προμηθεϊκό πνεύμα του Αλέκου και της οικογένειας των Παναγούληδων, μέσα από τις μεταμορφώσεις μιας ηθοποιού, της Ελένης Ερήμου-από Αθηνά Παναγούλη σε Αλέκο Παναγούλη και σε όλα τα πρόσωπα του έργου-, αλλά και με ενσωματωμένες, κινηματογραφημένες σκηνές, που αναδύονται μέσα από τη σκέψη της ηθοποιού, όταν κλείνοντας τα μάτια, περνάει στον εσώτερο χώρο της μνήμης των ηρώων, που μας αποκαλύπτεται στην οθόνη με σκηνές τις οποίες "ντύνουν" ζωντανά 5 μουσικοί, όπως και στις πρώτες προβολές του βωβού κινηματογράφου. Κείμενο, σκηνοθεσία, σκηνικός χώρος: Δήμος Αβδελιώδης. Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης. Βοηθοί Σκηνοθέτη: Γιώργος Νικόπουλος, Δανάη Ρούσσου. Παίζει: Ελένη Ερήμου. Τα τραγούδια της παράστασης με τη φωνή του Παντελή Θαλασσινού.
Ο Αλέκος Παναγούλης ήταν από τις μοναδικές εκείνες περιπτώσεις ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να μπουν στη μάχη ακόμη και χωρίς ασπίδα. Ένα «όχι» δυνατό και ακέραιο ενάντια σε κάθε μορφή ισοπέδωσης της ανθρώπινης προοπτικής, της ελευθερίας, του δικαιώματος της ύπαρξης σε έναν κόσμο υγιή και φιλικό προς όλους και όλα. Δε θα ξεχάσω τη χαρά μου, όταν βρήκα σκονισμένο και πεταμένο σε μια αποθήκη βιβλιοπωλείου ένα βιβλίο της Φαλάτσι για τον ίδιο. Γραφή ημερολογιακή, άμεση. Έκδοση από τις πρώτες. Χαρά. Εμμονή με όλους αυτούς που θέλουν να εξαφανίσουν την αδικία χωρίς να τους νοιάζει η απώλεια του αίματος. Έναν τέτοιο θέλω να ερωτευτώ!
Χ.Φ
