Χιλιάδες κουτιά στην αποθήκη ενός τακτικού παππού,
ενίοτε πολιτικού κρατούμενου και παντοτινού αντάρτη. Του παππού μου. Περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες, φωτογραφίες, σχολικά τετράδια. Ακόμη και κουτάκια από τσίχλες. Από εκείνες που έδιναν δώρο και φωτογραφίες κινηματογραφικών αστεριών ( τσίκλες). Στο ανακάτεμα που επιχειρούσε κατά καιρούς το άτακτο και «βέβηλο» χέρι μου στην επιφάνεια κάθονταν για ώρα οι εκδόσεις του «Μικρού Ήρωα». Του Στέλιου Ανεμοδούρα. Ο Γιώργος Θαλάσσης. Εντυπωσιακό, παράξενο όνομα. Ηρωικό σκαρί για αυτόματη «προτυποποίηση». Ένα αισιόδοξα εικονογραφημένο βιβλιαράκι με φόντο αποστεωμένες στιγμές της ιστορίας (πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος) με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα και τον Σπίθα.
Ενισχυτές της ηθικής άμβλυνσης προκειμένου να «παίρνει τα πάνω του» καιρό με τον καιρό ο κόσμος που μπαινόβγαινε σε δράματα, θανάτους και τελεσίδικα φιρμάνια. Εύρημα της εποχής που σπρώχνει τους στοχαστές της σε πράξεις παγκόσμιας αφύπνισης. Πάντα το κάνει η εποχή. Όσο χυδαία και να είναι. Και πίσω από το πενάκι του Ανεμοδούρα να κρύβεται η επιτακτική ανάγκη για συναισθηματική τομή και καθολική κατανόηση του στόχου. Φέτος, ο «Μικρός Ήρως» ανέβηκε από την Παιδική σκηνή του ΚΘΒΕ.
Ένας μικρός μικρός φίλος που βρέθηκε απέναντί του την επόμενη μέρα ξεπατίκωσε όλα τα υπέροχα σκίτσα του Βύρωνα Απτόσογλου στο μπλοκ της ζωγραφικής. Και πάτησε και στη μηχανή αναζήτησης «Μικρός Ήρως» και τα έμαθε σχεδόν όλα. Συνειρμικά θυμάμαι τις επιδρομές μου στην αποθήκη και τα ανακατέματα. Πιο νοικοκυρεμένες οι αναζητήσεις σήμερα πήγα να σκεφτώ, αλλά με πρόλαβε ο μικρός φίλος. 6 Μάη σήμερα. Λαμπροδευτέρα με τον Αϊ Γιώργη να μονοπωλεί έναν τόσο δα τόπο. 6 Μάη του 2000 έφυγε και ο Στέλιος Ανεμοδούρας. Γι’ αυτό και η μνήμη ξεκλειδώθηκε..
Χρύσα Φωτοπούλου
