Θα μπορούσα να πω «το φεστιβάλ μας».
Τόσο δικό μου το νιώθω το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. 19 συνεχόμενα χρόνια. Παρά τη φθίνουσα πορεία της στήριξης και της επιβίωσης, συνεχίζει να είναι η πιο σημαντική καλοκαιρινή στιγμή στην «μαθημένη» πόλη (μου). Και ας κουτσουρεύτηκαν και οι μέρες. Ο στόχος του και η κάθε φορά «επόμενη μέρα του» παραμένουν ως είχαν. Στο αμφιθέατρο του Κάστρου, από τις 18-25 Ιουλίου θα έχει την ευκαιρία όλος ο κόσμος να απολαύσει τη λεπτότητα του φυσικού και δουλεμένου τάλαντος στη νιοστή. Αν Τερέζα Ντε Κέερσμακερ, Βιμ Βαντεκέυμπους και Ρασίντ Ουραμντάν, κάποιοι από τoυς πρωταγωνιστές του φετινού φεστιβάλ. Η Αν Τερέζα Ντε έρχεται με την ομάδα της Rosas για να ξαναζωντανέψει την παράσταση «Drumming». Με την ιστορική παράσταση «What the body does not remember» καταφθάνει ο Βιμ Βαντεκέυμπους και η ομάδα του Ultima Vez ενώ ο γαλλοαλγερινός χορογράφος Ρασίντ Ουραμντάν με το «Exposition Universelle». Επειδή ο χώρος δεν υστερεί σε σημαντικότητα να ξανασημειώσω ότι ο χώρος του Κάστρου έχει μεγάλη ιστορία στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης. Αν έχεις μνήμη ελέφαντα, όπως εγώ, και έχεις υπάρξει τυχερός δε γίνεται σε κάθε επίσκεψη στο αμφιθέατρο του Κάστρου να μη θυμηθείς τα χιλιάδες πρόσωπα που συνδέθηκαν με περασμένους Ιούλιους ή Σεπτέμβρηδες. Μάνος Χατζιδάκις να περιμένει υπομονετικά κάτω από ένα πεύκο που δεν κουνιόταν ούτε μια πευκοβελόνα του, Γιώργος Τσαγκάρης, Κώστας Μπάκας, Νότης Περγιάλης, Χρήστος Λεοντής, Λυκούργος Καλλέργης, Φεστιβάλ, Φεστιβάλ, Φεστιβάλ, Νέοι δημιουργοί, Νέοι Καλλιτέχνες. Ίσως να είμαι απ’ τους μοναδικούς ανθρώπους που ενώ είχαν μονοψήφια ηλικία, όταν συνέβαιναν όλα αυτά, ωστόσο θυμούνται τα πάντα..
Χ.Φ
