Η απάντηση του Γιάννη Σολδάτου στο άρθρο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΕΚΚ, ΕΚΕΒΙ, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝ/ΦΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ. ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ
"Αφού κάποιοι θέλουν να «απολογηθώ», μετά τη συνέντευξή μου στην «Ε», θα το κάνω.
Είπα αυτά που είπα εν ψυχρώ και δεν ανασκευάζω τίποτε, ούτε έπεσα θύμα κάποιας προβοκάτσιας, όπως μου επεσήμαναν κάποιοι φίλοι. Γνώριζα πως θα γίνει της «τρελής» και το επεδίωξα.
Το γνώριζαν κι άλλοι που προσπάθησαν να με αποτρέψουν στη δημοσίευση της συνέντευξης, μου το επεσήμανε, σε φιλικό ύφος και η κ. Βενάρδου. Έπρεπε όμως να σκάσει η παραφουσκωμένη με ανοησίες φούσκα. Γνώριζα πως θα λάβω συγχαρητήρια από τους αδικημένους των θεσμών που καταγγέλλω και ύβρεις από τους βολεμένους. Μμέσα στο παιχνίδι είναι όλα, ακόμα και η δυσαρέσκεια κάποιων δημοσιογράφων που δεν έβγαλαν αυτοί πρώτοι την είδηση. Γνώριζα πως θα αναζητήσουν τα αδύνατα σημεία μου, όπως κάποιες ταινίες μου και θα αποσιωπήσουν την ιδιότητα την οποία αναφέρει η επιστολή του υπουργού προς τους φορείς, όταν με όρισε συντονιστή ενός διαλόγου, ιδιότητα που προτάσσει και η κ. Βενάρδου: Ιστορικός του ελληνικού κινηματογράφου. Γνώριζα πως θα παρακάμψουν την επί χρόνια αποδεδειγμένη μου αγάπη προς τον ελληνικό κινηματογράφο και την εκδοτική που πάλι επί χρόνια όλοι ύμνησαν με υπερθετικά επίθετα. Δεν το παίζω πικραμένος, εμμένω στις απόψεις μου και στη βασική μου πρόταση: Να ανοίξει το επί 4 χρόνια κλειστό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά όχι μ’ αυτή τη μορφή. Το σούπερ μάρκετ χρεοκόπησε, ας ανοίξει ένα μικρό κατάστημα να μην πεθάνει ο ελληνικός κινηματογράφος από ασιτία. Οι εναπομείναντες υπάλληλοι του πρώην σούπερ μάρκετ, ας καλύψουν με την εμπειρία τους άλλους τομείς του πάσχοντος πολιτισμού μας.
Γνώριζα ακόμη την επισήμανση πολλών φίλων: Είπες σωστά πράγματα με λάθος τρόπο και σε λάθος χρόνο. Αν τα έλεγα με το σωστό τρόπο δεν θα διαταρασσόταν η μακάβρια τάξη. Όσο για το σωστό χρόνο, αυτός δεν θα έρθει ποτέ. Όλοι ροκανίζουν το χρόνο για να μη γίνει τίποτε. Από χθες τρίζουν μουχλιασμένες καρέκλες και μπήκαν σε κάποια λειτουργία σκουριασμένα μυαλά. Δεν έπαιξε προβοκατόρικο ρόλο σε βάρος μου η συντάκτρια, αλλά εγώ σε βάρος ενός τέλματος. Γνώριζα ακόμη πως κάποιοι θα διαβάσουν τη συνέντευξή μου ανάποδα, κάποιοι θα καταλάβουν άλλα αντ’ άλλων και κάποιοι θα σπεύσουν να με αφήσουν ακάλυπτο. Εκ των προτέρων ζήτησα να μη με καλύψουν. Αρκετά με τις καλύψεις, τις συγκαλύψεις και τα κουκουλώματα, η πληγή πρέπει να μείνει ανοιχτή. Γνώριζα πως θα με κατηγορήσουν για κατάχρηση εξουσίας, αλλά αν δεν ξεπεράσεις τα όρια της εξουσίας σου δεν κάνεις τίποτε. Γνώριζα ακόμη πως πιθανόν να γίνω και αποδιοπομπαίος τράγος, αδιαφορώ.
Όμως ένα δεν γνώριζα, το γνώρισα κι αυτό: Ένα ασήμαντο επεισόδιο που συνέβη το βράδυ της Παρασκευής. Τόσο ασήμαντο, όσο το αυγό του φιδιού. Η λαϊκή συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου του Εμπρός, που στεγάζεται στο παλιό ομώνυμο τυπογραφείο, απαγόρευσε την τελευταία θεατρική παράσταση ομάδας, με δύο μονόπρακτα, επειδή στο ένα εμπλέκεται το όνομά μου. Δύο λόγοι τέθηκαν που κάποιοι υποστήριζαν τον έναν και άλλοι τον άλλον: Ότι συνεργάζομαι με την εξουσία, αν και το γνώριζαν, και ότι είπα αυτά που είπα στην «Ε». Ας βγάλει ο κάθε νοήμων τα συμπεράσματά του. Η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να απαγορεύσει παράσταση και δεν τα κατάφερε. Κάποιοι προοδευτικοί και με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες τα κατάφεραν. Οι χρυσαυγίτες είναι ακόμα ερασιτέχνες, οι άλλοι είναι επαγγελματίες. Πάνω σ’ εκείνη τη σκηνή που μάτωσαν ιερά τέρατα του θεάτρου μας (Μπαντής, Βογιατζής, Καταλειφός, Παπαβασιλείου, Οικονομίδου...), και στο όνομα της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, αναγορεύθηκε ο Γιάννης Σολδάτος εχθρός του λαού και του θεάτρου και απαγορεύθηκε παράσταση άνεργων ηθοποιών που στο τέλος έβγαζαν ένα κουτί για να ρίξει ο κάθε θεατής ό,τι προαιρείται. Δεν ζητάω συμπαράσταση από κανέναν, κρούω έναν ακόμη κώδωνα κινδύνου. "
