Η νέα σεζόν για το Εθνικό Θέατρο
θα ξεκινήσει με την επανάληψη δύο από τις πιο σημαντικές παραστάσεις του χειμώνα που πέρασε. «Γκόλφω» και «Πένθος». Αυτό είναι νέο υπέροχο. Θα ξαναπάμε στην Γκόλφω, σύμφωνοι;
Ποτέ άλλοτε τόσο πολύ μαύρο δεν κινητοποίησε τις ψηφίδες της ψυχής μου όσο το διάχυτο μαύρο της «Γκόλφως» του Νίκου Καραθάνου. Μια ερωτική ιστορία γεμάτη αρχετυπικό κύτταρο. Στα βουνά. Βηματισμοί πάνω στο χώμα, αγκαλιές στη σχισμή του βράχου, υπόσχεση δίπλα στις πηγές, ηχώ λυγμών στον πιο απέραντο ορίζοντα. Αργόσυρτοι χοροί και τραγούδια της ψυχής, μπεσαλίδικες κουβέντες και επαναπροσδιορισμός της αληθινής αγάπης. Για το «Πένθος» που δεν κατάφερα να δω: «Σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ού αιώνα, ο Γιουτζήν Ο’ Νηλ επεξεργάζεται το μύθο της «Ορέστειας» και τον μεταγράφει σε μια σύγχρονη τριλογία, διερευνώντας τις εκδοχές ενός αόρατου μηχανισμού, που ορίζει και συνθλίβει τη ζωή των ανθρώπων. Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, η ιστορία των Μάννον διατηρεί ανοιχτή συνομιλία με το σήμερα, φέρνοντας το θεατή αντιμέτωπο με το ερώτημα της δικής του εμπλοκής στο μηχανισμό αυτό.»
(Πηγή:Το Βήμα)
