Σε μια εποχή που η διαφορετικότητα έχει καταλήξει να θεωρείται μειονέκτημα και αιτία δεινών για όσους διαφέρουν από το κοινώς παραδεκτό, κρίθηκε σκόπιμο και αναγκαίο να καταδειχθεί ότι, πάντα στους αιώνες αλλά και μέχρι τις μέρες μας, αυτό που «κινούσε τη γη» ήταν η ζωή, η δράση, η σκέψη και το παράδειγμα αυτών που «οι πολλοί» ή «οι δυνατοί» θεωρούσαν αλλιώτικους, έξω από το καθιερωμένο, «αιρετικούς».
Σ’ αυτούς τους γνωστούς αλλά και άγνωστους ανθρώπους που επωμίσθηκαν και επωμίζονται, «πλήρωσαν» και «πληρώνουν»
την επιλογή τους να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα, αφιερώνει την επόμενη καλλιτεχνική του χρονιά το ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ.
« Για τη Μαμά μου την Κασσάνδρα δυσκολεύομαι ακόμα να μιλήσω. Ήταν αρχές του 2003. Η μητέρα μου μόλις είχε αυτοκτονήσει, και λίγες εβδομάδες πριν είχα πάει να επισκεφθώ τη συχωρεμένη την Καραπάνου στο σπίτι της — μια συνάντηση που, παρά τη συντομία και την αβρότητά της, με είχε διαλύσει. Κι έτσι, όταν η Λώρη Κέζα μού είχε ζητήσει ένα βιωματικό κείμενο για το τρίτο τεύχος του ανυπέρβλητου Να ένα μήλο, κάθισα και σκάρωσα αυτόν τον αρσενικοθήλυκο μονόλογο, που περιέχει όλον μου τον σπαραγμό. » Αύγουστος Κορτώ
