ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ SARAH KANE "4.48 PSYCHOSIS"

Πρώτα κατέρρευσαν οι ελπίδες, μετά χάθηκε η κοινότητα, στο τέλος κατέρρευσαν  οι άνθρωποι. Μια πολύ νεαρή κοπέλα κάθε βράδυ αργά μέσα στην νύχτα νιώθει την αβάσταχτή ανάγκη να αυτοκτονήσει.

Η Sarah Kane είναι 25 χρονών όταν ξεσπά ο πόλεμος στην Βοσνία. Ακούει συνεχώς Joy Division. Καταγγέλλει τον πόλεμο, την υποκρισία της θρησκείας και των κυβερνήσεων.
Γράφει: « Θρησκεία μου είναι η ειλικρίνεια».

Η σκληρότητα της ειλικρίνειας  / Η αναζήτηση της αλήθειας  είναι ένας δρόμος για να βρεθεί το νόημα της Ζωής και όμως συχνά αυτό οδηγεί στον θάνατο / Η σκληρότητα του ανθρώπου / Η ζωή βιώνεται ως σκληρή / απάνθρωπη / άσπλαχνη.

Ο Πυρήνας της Υπαρξιακής Απελπισίας: (1) όχι μόνο οι άνθρωποι βρίσκουν ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ να βασανίζουν και να σκοτώνουν τους άλλους αλλά (2) οι περισσότεροι από αυτούς είναι αδιάφοροι για το έγκλημα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους, δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσουν αυτό που συμβαίνει και έτσι επιβεβαιώνουν (3) την σκληρότητα της ίδιας της Ζωής. Γεννιόμαστε για να πεθάνουμε.
 Το «Θέατρο της Σκληρότητας» είναι μια διαρκής υπενθύμιση αυτού του γεγονότος.
Το να βλέπεις φρικτά πράγματα να γίνονται μπροστά στα μάτια σου και να αδιαφορείς δεν σημαίνει ότι είσαι αδιάφορος… Σημαίνει ότι προσπαθείς να σώσεις μόνο το τομάρι σου!

Η Sarah Kane σπάει κάθε τι συνηθισμένο, αναμενόμενο, αποδεκτό επειδή γνωρίζει ότι ζει σε ένα θρυμματισμένο κόσμο όντας η ίδια θρυμματισμένη, αποσπασματική, ανολοκλήρωτη. Βλέπει μέσα σε κάθε άνθρωπο ένα πεδίο μάχης, ναρκοπέδια μέσα στον κόσμο και θέλει να σπάσει αυτή την πλαστική σακούλα που περιβάλει και συμπεριλαμβάνει τα πάντα, με σκοπό να καταφέρει να φέρει στην επιφάνεια τον πόνο, αυτό τον ηλίθιο πόνο, τον βαθύ αβάσταχτο πόνο της επιθυμίας μας για καταστροφή.
Στο έργο της η Sarah Kane, περιγράφει  έναν κόσμο χτισμένο επάνω στην βία που κυριαρχείται απόλυτα από τα mass media. Aπορρίπτοντας την γενικευμένη κοινωνική απάθεια και αδιαφορία, καταδεικνύει πως είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι για αυτό τον κόσμο βίας στον οποίο ζούμε.

Απελπισία – Θάνατος – Ανάγκη Αυτοκτονίας
«Δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο σε αυτό τον κόσμο που θα’ θελα να ζήσω»
Κατάθλιψη:
Η κατάθλιψη είναι ένας τρόπος να έχεις μια πιο καθαρή, πιο ειλικρινή αντίληψη για την κατάσταση του κόσμου. Αυτό όμως συνοδεύεται από τη ευχή, την ανάγκη, την επιθυμία να βάλεις ένα τέλος σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή, να πεθάνεις. Νιώθεις την ανάγκη να πεθάνεις.

Η Sarah Kane πάντα δημιουργεί σαν αντίβαρο στις εικόνες θανάτου ΕΙΚΟΝΕΣ ΖΩΗΣ.
Δημιουργώντας αυτές τις αντιθέσεις (αντιφατικότητες, αντιλογίες) προσπαθεί να αγγίξει την ουσία της ύπαρξης.
ΕΛΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΗΝ
Η σκληρότητα της Αγάπης, του Πόθου, της Επιθυμίας / Η προτίμηση / Η επιλογή να καταπνίξεις την Αγάπη, την Επιθυμία, τον Πόθο.

Φέρνοντας την βιαιότητα στην σκηνή αποκαλύπτει την σκληρότητα του ανθρώπου. Φέρνει στο φώς τους μηχανισμούς αυτού του μοχθηρού φαύλου κύκλου της βίας στον οποίο όλοι παίρνουμε μέρος. Με αυτό τον τρόπο- απορρίπτει και καταγγέλλει την γενικευμένη απάθεια.   

Το ανατρεπτικό θέατρο  πρέπει να αναγκάζει τον θεατή να αφυπνίσει την αντίληψη του και να αλλάξει θέση για τα πράγματα… Να τοποθετήσει τον εαυτό του σε άλλη θέση σε σχέση με την κυρίαρχη πραγματικότητα. Για να γίνει αυτό ο θεατής πρέπει να έρθει πρώτα από όλα αντιμέτωπος με την ίδια την ηθική του.

“Ιn yer face theatre” – Θέατρο «Στα Μούτρα Σου»
Σαν να σου πετάνε ένα κουβά με αίμα στα μούτρα! Σαν να πυροβολείς το κοινό με πολυβόλο για ώρα!

«Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να αναπαραστήσεις στο θέατρο γιατί τότε θα σήμαινε πως δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό, ότι δηλαδή αρνείσαι την ύπαρξη σου. Όλη η βία στo έργο σχεδιάστηκε προσεχτικά και εκφράστηκε δραματουργικά για να πω αυτό ακριβώς που νιώθω την ανάγκη να πω» SARAH KANE

Eικόνες  χαμένης αθωότητας  / Oι άνθρωποι είναι απάνθρωποι
Τα πάντα είναι αβέβαια και το τέλος είναι πάντα κοντά!

ΘΡΗΣΚΕΙΑ / ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ / MEDIA / ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ
Παγιδευμένη στο σύστημα: η μόνη διέξοδος είναι η αλλοτρίωση ( να γίνεις κάτι άλλο από αυτό που θέλεις να είσαι) ή η αυτοκτονία. Όλοι οι χαρακτήρες της SARAH KANE επιλέγουν την αυτοκτονία. Αντί να στρέψουν την βία κατά των άλλων την στρέφουν προς τους εαυτούς τους.

Περιγράφει μια απάνθρωπη κοινωνία που αυτοκαταστρέφεται, η ιδέα μιας κοινωνίας που καταστρέφει το άτομο.

ΤΟ ΘΥΜΑ >> Ο ΘΥΤΗΣ >> Ο ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

«Δεν ήθελα να δώσω σε κανένα από το κοινό τον χρόνο να ηρεμήσει» SARAH KANE

Το έργο της εκπέμπει ένα διαρκές σήμα κινδύνου, χαρακτηρίζεται περισσότερο από συναισθηματική ακρότητα παρά από σωματική ακρότητα. Έτσι είναι πιο δύσκολο για τον θεατή απλά να σταθεί απέναντι και να κοιτάξει αποστασιοποιημένος. Εκφράζει το μήνυμα πως, πρέπει να εξερευνήσουμε και να ελέγξουμε την συνείδηση μας ώστε να αντιληφθούμε την ανθρώπινη κατάσταση πριν να είναι πλέον πολύ αργά,  πριν αυτή η κατάσταση μας καταστρέψει.

 «Τα έργα της δημιουργούν ερωτήματα, δεν υποκρίνονται ότι προσφέρουν απαντήσεις. (…) Το επακριβές νόημα των έργων της ΚΑΝΕ είναι εκ προθέσεως ακαθόριστο, αδιόρατο, δύσκολο να κατανοηθεί. Τα έργα της λειτουργούν περισσότερο με υποδείξεις παρά με εξηγήσεις. (…) Το έργο της SARAH KANE σε κάνει να νιώσεις αλλά όχι να σκεφτείς. Αν και μάλλον τα σωστό είναι να πούμε ότι: σε κάνει να σκεφτείς, αλλά μόνο αφού πρώτα ξεπεράσεις το σοκ που ένιωσες όταν το είδες.»  Alex Sierz, κριτικός

«Αυτό το είδος θεάτρου μας βοηθά να καταλάβουμε τι είδους είναι τα ανθρώπινα όντα και πως δημιουργούν την  ανθρωπότητα τους» Edward Bond

Τάσος Σαγρής

+ To Iνστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών]
http://theinstituteinfo.blogspot.com

παρουσιάζει την παράσταση

"ΨΥΧΩΣΗ!"
βασισμένο στο έργο της SARAH KANE
"4.48 PSYCHOSIS"

σκηνοθεσία | κείμενο ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ
 
παίζουν: ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ
Δ. Σακελλαρίου, Θ. Φατούρης, Λ. Ξουράφη

Μουσική: ΒΙΟΜΑSS
+ Lana Del Rey, The Cure, Joy Division
Video Art: A.Καφετζή, Venus Melena, Void Optical Art Lab
Σκηνικά: Κenny MacLellan
Φωτισμοί: Γ. Παπανδρικόπουλος


Το 2011 "ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ" του Ζαν Ζενέ ούρλιαξαν "Να Μην Ζήσουμε σαν Δούλοι" και το πάθος τους για ζωή έγινε μια απελπισμένη κραυγή στις ψυχές των ανθρώπων σε όλη την χώρα, το 2012 με το έργο "ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ" του Δ.Δημητριάδη έγινε μια λεπτομερής καταγραφή της κατάρρευσης μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Το 2013-2014 με την παράσταση "ΨΥΧΩΣΗ!" βασισμένη στο έργο της SARAH KANE "4.48 PSYCHOSIS" το +Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] ανατέμνει το αδιέξοδο, την απελπισία και την οργή των νέων ανθρώπων, εκπέμπει ένα ύστατο σήμα κινδύνου. Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώνεται μια τριλογία "για την εποχή της μεγάλης κρίσης" που ξεκίνησε με το τέλος κάθε ελπίδας, βίωσε το τέλος κάθε κοινότητας και κλείνει με την ολοκληρωτική εξαφάνιση του ελεύθερου ανθρώπου!

Έναρξη παραστάσεων: 14 OKTΩΒΡΙΟΥ 2013 // Κάθε Δευτέρα & Τρίτη  

Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Παραμυθίας 27 & ΜυκάληςΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, ΑΘΗΝΑ