Η πρωτοβουλία για να παίξει το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» ήρθε εκ μέρους των εκπαιδευτικών του σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού. Είχαν δει την παράσταση που παίζεται δυο χρόνια και θεώρησαν πως ήταν χρήσιμο και κατάλληλο υλικό για να παρουσιαστεί εκεί.
Η υποδοχή που μας έκαναν οι κρατούμενοι ήταν πολύ θερμή. Βοήθησαν να στήσουμε το σκηνικό και να φτιαχτεί ο χώρος με μεγάλη προθυμία. Οι εθνικότητες που ήταν παρούσες ήταν πάνω από 10.
Η παράσταση είχε τρομερή απήχηση και προκάλεσε μια γνήσια και αυθόρμητη συμμετοχή και συγκίνηση στο κοινό. Η κωμωδία αυτή με θέμα τον ρατσισμό, τις προκαταλήψεις και την πολιτισμική συμφιλίωση εμψύχωσε βαθύτατα τους κρατούμενους αλλά και τους εκπαιδευτικούς τους.
Δεν είχα από την αρχή καμία επιφύλαξη ή φόβο για το αν θα λειτουργήσει αυτή η «παιδική» παράσταση στις φυλακές, ή αν θα υπάρχουν αντιδράσεις. Ήμουνα βέβαιος πως θα έχει την αποδοχή και τον ενθουσιασμό των κρατουμένων παρ' όλο που η θεματική του μοιάζει δύσκολη και φορτισμένη, γιατί είναι ένα έργο βαθειά ανθρώπινο αλλά επίσης φέρνει στο προσκήνιο τα παιδιά που με την αυθόρμητη απλή λογική τους γελοιοποιούν και ξεμπροστιάζουν τις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό των μεγάλων. Είναι δηλαδή ένα έργο που τάσσεται κατ' εξοχήν με τον αδύναμο απέναντι στον ισχυρό, και δείχνει πως τα παιδιά με το χιούμορ τους και την διαλεκτική τους περιγελάνε τους ενήλικες και δίνουν λύσεις στα πιο σύνθετα κοινωνικά ζητήματα και παρεξηγήσεις.
Την ώρα της παράστασης αισθανόμασταν μια πολύ διακριτική αλλά χαρούμενη συμμετοχή από το κοινό, και εγώ με τον Πέτρο Σπυρόπουλο, που παίζουμε τους Ιρανούς, ακούγαμε από κανά δυο περσόφωνους στο κοινό ευχές και ευχαριστίες όπως «τι όμορφα που τα λες», «να είσαι πάντα καλά» και «να ζήσεις φίλε».
Το είδος παιδικού - νεανικού θεάτρου που παρουσιάζει η ομάδα μας στο θέατρο Πορεία, και έχει τις ρίζες του στο χειραφετημένο, κοινωνικό θέατρο για παιδιά του θεάτρου Grips του Βερολίνου, παρουσιάζει μαζί με το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» και το καινούργιο έργο, πάλι του συγγραφέα Volker Ludwig, «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης», που είναι η ιστορία παιδιών που σε ένα πυκνό αστικό τοπίο δεν έχουν που να παίξουν στη γειτονιά, γιατί δεν υπάρχει πάρκο, παιδική χαρά ή γυπεδάκι πουθενά και ψάχνουν τρόπους έκφρασης και δημιουργίας ερχόμενα πάλι αντιμέτωπα με την άκαμπτη πραγματικότητα των μεγάλων. Κάθε Κυριακή στις 12.00 στο θέατρο Πορεία.
Βασίλης Κουκαλάνι, 10/1/14
