ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ: Σκεφθείτε πόσα μιούζικαλ κατέκτησαν τον κόσμο με ένα ή δύο θέματα/ τραγούδια.
Και εμείς, ξεκινάμε με 25 ανεπανάληπτες επιτυχίες, βασισμένες στην ευαισθησία και τις παιδικές μνήμες του Λευτέρη
Παπαδόπουλου και στη θαρραλέα αντιμετώπιση της Κατοχής στην εφηβεία μου.
Με σημερινή γραφή, από τον Π. Μπρατάκο και την Μ. Μπουρδάκου, με σκηνοθέτη τον Μάνο Πετούση και διαλεγμένους, καταξιωμένους ηθοποιούς, τις ρωμαλέες ερμηνείες της Ρένας Κουμιώτη και του Δημήτρη Μπάση, αλλά και μία μοναδική σύνθεση από τραγουδιστές και σολίστες, θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε τα κατακτημένα μας.
ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ: Όταν το 1970 τραγουδήσαμε τον «Δρόμο» στο θέατρο μαζί με τον Γιάννη Πουλόπουλο δεν φανταζόμουν πως τόσα χρόνια μετά θα είχα ξανά την τιμή να επαναλάβω εκείνη τη μαγική στιγμή με το ίδιο μουσικό υλικό. Άλλα χρόνια τότε, που όμως έκρυβαν μια ελπίδα όπως την εννοούσε ο καθένας. Σήμερα ο καθένας είμαστε όλοι μας χωρίς διαχωριστικές γραμμές με τον ίδιο στόχο. Την ελευθερία μας. Ελπίζω κι εύχομαι αυτός ο δρόμος , να μας οδηγήσει στο ξημέρωμα μιας Κυριακής, που θα διώξει οριστικά όλη αυτή την διαρκή νύχτα που ζούμε σαν Έλληνες.
KΏΣΤΑΣ ΑΡΖΟΓΛΟΥ: Μετά από μισό αιώνα σχεδόν, η κοινωνία δεν έχει αλλάξει. Ακούς συχνά 'ούτε θ' αλλάξει'. Το μόνο που έχει αναβαθμιστεί είναι το θέατρό μας, στην αισθητική,στη φόρμα, στο περιεχόμενο. Μακάρι να τό ακολουθούσε κι η διοίκησή μας. Αλλά δυστυχώς παριστάνει τη μορφωμένη,ενώ είναι απλώς αμετανόητη. Για μας ΞΗΜΕΡΏΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΉ στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου στις 26/2
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ: Είναι ξεχωριστή η χαρά και η τιμή για μένα, που καλούμε από έναν συνθέτη του διαμετρήματος του Μίμη Πλέσσα, να ερμηνεύσω στην παράσταση «ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ», τραγούδια από τα έργα του «Ο Δρόμος» και «Μίλα μου για την λευτεριά» σε στίχους του σπουδαίου Λευτέρη Παπαδόπουλου, που γνώρισαν απʼ όταν κυκλοφόρησαν τεράστια απήχηση.
Τα τραγούδια των έργων αυτών χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά και την ψυχή των Eλλήνων, γιʼ αυτό και μας συνοδεύουν εδώ και 45 χρόνια.
Δάσκαλε σʼ ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις,
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ θα το θυμάμαι.
ΓΙΏΤΑ ΦΕΣΤΑ: Το έργο πολύ συχνά μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια.Η Μαρία θα μπορούσε να είναι μια από τις γυναίκες του δρόμου που έζησα παιδί. Η κυρα Παναγιώτα, ή η Κατίνα, η φίλη της μαμάς μου, η κυρά Κωστουλα, η κυρία Καίτη. Μια γυναίκα παντρεμένη 25 χρόνια με έναν άντρα. Έχει μαζι του μια κόρη, της παντρειας.Ζει μαζι του, τρώει, κοιμάται μαζι του, αλλα η μοναξιά της δεν νικιέται. Δεν έχουν πόθο ο ένας για τον άλλο.Ονειρεύονται κάθε νύχτα έναν καινούργιο έρωτα.Δεν λένε τίποτα για όνειρα.Τα Σαββατοκύριακα πανε στο εξοχικό. Η Μαρία μαγειρεύει, σιγυριζει, ετοιμάζει το τραπέζι, μαζεύει το τραπέζι, πλένει τα πιάτα, ψωνίζει, φτιάχνει τον κήπο, ασχολείται με την καθαριότητα και πάλι η μοναξιά της δεν νικιέται.Η σκέψη της είναι πως να προστατέψει τους δικούς της απ το κακό, κατι που σχεδόν πάντα δεν οδηγεί πουθενά.Έχει επινοήσει την χρήση του χρόνου της πάντα σύμφωνα προς τη χρήση του χρόνου των άλλων. Απο τι υλικά είναι καμωμένες οι Μαρίες του κόσμου αυτού; Δεν ξέρω.Ξέρω όμως πως είναι σπάνιες...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ: Ένα έργο για να έχει απήχηση σε κάθε εποχή, πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια, στην ειλικρίνεια των συναισθημάτων.
Η διαχρονικότητα και το επωφελές νόημα των τραγουδιών του "Ξημερώνει Κυριακή" είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να παρακολουθήσει ένας νέος την παράσταση. Το καταξιωμένο δίδυμο Πλέσσα-Παπαδόπουλου εναρμόνισαν με αριστοτεχνικό τρόπο στίχο και μουσική δημιουργώντας τραγούδια με νόημα και λυτρωτκή δράση.
Όταν οι δημιουργοί γνωρίζουν να συνεργάζονται, να "μετρούν" σωστά την καθημερινότητα και να μην σταματούν ποτέ, τότε μπορούν να φτάσουν στην απόλυτη ύψωση και να ορίσουν τους δικούς τους κανόνες αισθητικής σε κάθε μορφή τέχνης.
ΜΑΝΟΣ ΠΕΤΟΥΣΗΣ: Πάντα έψαχνα την ευκαιρία να γυρίσω πίσω το κοντέρ της ζωής μου στα χρόνια της δικής μου αθωότητας. Ο πρώτος δίσκος 33 στροφών που μου αγόρασε ο πατερας μου ήταν "ο Δρόμος ". Τότε με ταξίδευε και με συγκινούσε χωρίς να ξέρω το λόγο. Σήμερα Ξέρω.
Παίρνω λοιπόν την βαλιτσούλα μου, το καπελάκι μου, και οτι σημαντικότερο έχω και επιστρέφω σε εκείνη την ηλικία που όλα ήταν όμορφα, ξέγνοιαστα, αθώα! Τότε που όταν "Ξημέρωνε Κυριακή" όλα ήταν χαρόυμενα και γιορτινά! Δεν με ενδιαφέρει αυτός κόσμος, ζήστε όποια ζωή θέλετε. Θέλω να ζω το δικό μου παραμύθι, ξανά και ξανά, με διαφορετικό τρόπο την κάθε φορά.
Θέλω ο δικός μας " ο Δρόμος " να έιναι σπαρμένος από αγάπη και όμορφες μελωδίες! Θέλω να γελάσει ξανά η Μαρία, η Μυρσίνη να ξαναφορέσει άσπρα.
Θέλω κάθε μέρα να "ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ".
ΠΑΝΟΣ ΜΠΡΑΤΑΚΟΣ: Δεν μπορεί, κάτι καλό θα γεννηθεί μέσα από αυτή τη συμφορά που βρήκε τη ΦΥΛΗ μας. Μπορεί να χτίσουμε άλλα όνειρα, πιο όμορφα από όσα γκρεμίστηκαν. Να ανακαλύψουμε την ευτυχία στον ήλιο και στο φεγγάρι. Την ηρεμία στον αέρα. Να βγούμε έξω και να περπατήσουμε ξανά στον πρώτο δρόμο, τον παλιό, με τα πλακόστρωτα και τα αρχαία στολίδια. Να θυμηθούμε ο ένας τα χέρια του άλλου και να βαδίσουμε ενάντια στον άνεμο και τη σκιά. Μπορεί να αντικρίσουμε πάλι εκείνες τις αρχαίες πορείες, τόσους ανθρώπους αγκαλιασμένους, μια θάλασσα από σώματα να χαράζει αργά μια πολύχρωμη γραμμή από τη μία άκρη του δρόμου μέχρι την άλλη, για να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και να προφητέψει ένα καινούργιο μέλλον.
Όταν χάσεις όσα σε έμαθαν να πιστεύεις πως πρέπει να έχεις, θα βρεις ξανά αυτά που είναι δικά σου από την πρώτη στιγμή που ανασαίνεις. Την αγάπη. Την ελπίδα. Το όνειρο. Τον άνθρωπο. Θα θυμηθείς τον άνθρωπο δίπλα σου και δεν θα τον προσπεράσεις σαν ξένο. Θα ακουμπήσεις την σάρκα του σαν να ακουμπούσες τη δική σου. Θα μιλήσετε την ίδια γλώσσα. Θα μοιραστείς τον ίδιο ουρανό. Την ίδια μοίρα.
Δεν μπορεί , θα ξημερώσει μια καλύτερη Κυριακή για όλους.
ΜΑΡΩ ΜΠΟΥΡΔΑΚΟΥ: Η Ελλάδα τότε.. Η Ελλάδα σήμερα. Γερμανική κατοχή, πείνα, διώξεις, ακούσιος θάνατος τότε. Γερμανική κατοχή, πείνα, διώξεις, εκούσιος θάνατος σήμερα. Έτσι συνειρμικά μας γεννήθηκε η ανάγκη να γράψουμε αυτό το έργο. Για αφύπνιση, για την επανάσταση της αξιοπρέπειας, για προτροπή στην απόφαση . Ενάντια σε όλους αυτούς που θεωρούν, πως η δημοκρατία είναι επιχείρηση, η ζωή αγορά, οι άνθρωποι αριθμοί και τα συναισθήματα επιτυχία ή αποτυχία.. Ενάντια σε όλους αυτούς που έχουν εισβάλλει στη ζωή μας, στις οικογένειές μας, στις αγάπες μας και στα όνειρά μας.. Αλλά η Ελλάδα είμαστε εμείς!! Όλη αυτή η περίεργη ησυχία θα καταλήξει σε μια Κυριακή που θα ξημερώσει έτσι ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένει κανείς και θα φέρει πίσω την χαμένη ελευθερία. Αυτή φοβούνται. Γιατί η ελευθερία είναι η ζούγκλα των ισχυρών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ: Τα τραγούδια του Δρόμου δεν έχουν εποχές. Δεν τα άγγιξε ο χρόνος.
Η παράσταση «Ξημερώνει Κυριακή» αντηχεί τη φωνή των ελεύθερων ανθρώπων εναντίον κάθε είδους τυραννίας.
Η λευτεριά είναι δυσεύρετη και πολύ πιο αναγκαία όταν η Κατοχή προωθείται εκ των έσω.
Τότε με το κεφάλι ψηλά και τη ψυχή μπροστά, προσδοκούμε το ξημέρωμα μια λυτρωτικής Κυριακής
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Η αξία των έργων διανοίας, κατά κύριο λόγο, αντικατοπτρίζεται στο διαχρονικό λόγο. Στην έμπνευση μιας στιγμής που δίνει ζωή για πάντα. Όλο αυτό σε συνδυασμό με την κυκλική, ιστορικά, πορεία του τόπου μας φέρνει στην επιφάνεια όλα όσα νομίζαμε «περασμένα».
Είναι κάτι που δε συμβαίνει συχνά η σύμπραξη τόσων σπουδαίων καλλιτεχνών σε μια παράσταση. Μακάρι αυτό, μαζί με την καταγεγραμμένη επιτυχία που κουβαλάει σαν κληρονομιά ο κεντρικός πυρήνας του έργου, να τη βοηθήσουν ν αγαπηθεί από το κοινό.
