Κυριακή βράδυ, σε συνθήκες κατακλυσμού, στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν πριν λίγο στον 7ο όροφο του ΚΘΒΕ
και παρακολουθούσα τον Γιώργο Κωνσταντίνου, στις πρόβες του ''Κατά Φαντασίαν ασθενή'' του Μολιέρου, με σκηνοθέτη τον Σωτήρη Χατζάκη.
Πόσο ξεχωριστό πλάσμα είναι αυτός ο άνθρωπος, που κάποτε -άκουσον άκουσον- τον απέρριψαν ως ατάλαντο οι εγκέφαλοι του Εθνικού.. Κοιτούσαμε όλοι σαν υπνωτισμένοι, αυτόν τον αληθινό σταρ, να είναι ο Αργκάν-όχι να τον υποδύεται, να είναι κυριολεκτικά ο Αργκάν!
Ο Κωνσταντίνου, από τους εμπειρότερους αλλά και μετριοπαθείς εργάτες του θεάτρου, λάτρης των έργων κι όχι των λόγων, με απίστευτη ευφυία, στο χτίσιμο των ρόλων του, στη σκηνή ή στο σελλυλόιντ (απόδειξη ότι μιλάμε και θα μιλάμε πάντα με θαυμασμό, γι αυτούς) απογείωνε σε κάθε σκηνή, τη φαρσική εφευρετικότητα της Κομέντια ντελ άρτε. Σκέφτομαι πως θα άρεσε πολύ και στον συνάδελφό του Μολιέρο, (είχε παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο πρώτο ανέβασμα του έργου του, στο Παρίσι) ο Αργκάν του Κωνσταντίνου, σίγουρα θα ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του...
Ανυπομονώ να δώ, πάλι πρόβα, με ρούχα και σκηνικά, σε μιάμισυ εβδομάδα. Θα καταφέρετε για 19 την πρεμιέρα;
Σεμίνα Διγενή
