«Σ’ εσάς που μ’ακούτε» έχω να πω πως η «ακριβή» μας Λούλα Αναγνωστάκη έχει σήμερα τα γενέθλιά της.
Ευχές καρδιάς να της στείλουμε λοιπόν όλοι μαζί, με το «Μήνυμα» πως η «Πόλη» μας όσο κι αν είναι «Ο ουρανός κατακόκκινος» έχει ανάγκη απ’ τα «Διαμάντια και μπλουζ» της .Η κάθε «Διανυκτέρευση» έχει… άρωμα διαφορετικά μέσα απ’ τα έργα της και η «Παρέλαση» των ηρώων της δεν μπορεί παρά να μας «πλουτίζει» μια και η ζωή μας αλλάζει μέσα από την «Συναναστροφή» μαζί τους.
Ακόμα και ο ήχος των σιωπών τους είναι πιο δυνατός κι από τον «Ήχο του όπλου». Κι όσες φορές κι αν τους ακούς ξανά και ξανά στην «Κασέτα» δεν έχεις παρά να μάθεις απ’αυτούς.
Η Λούλα Αναγνωστάκη καταφέρνει πάντα να μας βοηθά να αποδράσουμε από την καθημερινότητά μας, να κάνουμε ένα «Ταξίδι μακριά» για αυτό και προσμένουμε με λαχτάρα κάποιο νέο έργο της και τρέχουμε να απολαύσουμε παλιά της έργα σε νέες «αναγνώσεις», ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα αποφασίσει να δώσει σάρκα και οστά σ’ αυτό που της είχε πει η Μαλβίνα, να παίξει το «Ο ουρανός κατακόκκινος». Όπως και να έχει πάντως της ευχόμαστε Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά. Ο Θεός του Θεάτρου να την έχει καλά την ακριβή μας Λούλα…
Β. ΜΠΟΥΖ.
