Σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Πατρώνη
Η σκηνοθέτις Κατερίνα Πατρώνη –βοηθούμενη από την έρευνα της παραγωγού Ίλιας Παπασπύρου– επιχειρεί να καταγράψει την προσπάθεια των ανθρώπων του ελληνικού θεάτρου να το κρατήσουν ζωντανό σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Αποφεύγοντας εύκολους μελοδραματισμούς και κινδυνολογίες, το ντοκιμαντέρ αποπνέει μια γλυκόπικρη αισιοδοξία για το μέλλον, χωρίς όμως να ολοκληρώνει αρκετά από τα θέματα που ανοίγει εξαιτίας της περιορισμένης –λόγω τηλεοπτικών προδιαγραφών– διάρκειάς του.
Δυστυχώς, στο ασταθές οικονομικό περιβάλλον της κρίσης ο πολιτισμός αποτελεί το πρώτο εξιλαστήριο θύμα. Η σκηνοθέτις Κατερίνα Πατρώνη –βοηθούμενη από την έρευνα της παραγωγού Ίλιας Παπασπύρου– επιχειρεί να καταγράψει στο ωριαίο ντοκιμαντέρ την αγωνιώδη προσπάθεια των ανθρώπων του ελληνικού θεάτρου να το κρατήσουν ζωντανό σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο.
Μιλώντας από την άνοιξη του 2011 μέχρι το καλοκαίρι του 2013 με καταξιωμένους σκηνοθέτες (Στάθης Λιβαθινός, Μάρθα Φριντζήλα ), νέους καλλιτέχνες (Πρόδρομος Τσινικόρης, Ανέστης Αζάς, Τζένη Αργυρίου ), εκφραστές πρωτοπόρων εγχειρημάτων (Θέατρο Εμπρός, Πολυχώρος Cartel ) και ξένους παρατηρητές της ζοφερής ελληνικής πραγματικότητας (ο διευθυντής του κορυφαίου Φεστιβάλ της Αβινιόν Ολιβιέ Πι ), το φιλμ περικλείει στο ασύμμετρο κάδρο του μερικούς από τους (πρωτ )αγωνιστές αυτής της επίπονης πολιτιστικής προσπάθειας επιβίωσης. Αποφεύγοντας εύκολους μελοδραματισμούς και κινδυνολογίες, το ντοκιμαντέρ αποπνέει μια γλυκόπικρη αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον του θεάτρου. Εγκλωβισμένο όμως στη μικρή –τηλεοπτικών προδιαγραφών– διάρκειά του, αφήνει αρκετά θέματά μετέωρα και δεν προλαβαίνει να βγάλει (τα όποια ) χρήσιμα συμπεράσματα.
Ελλάδα. 2014. Διάρκεια: 55΄.
Γιάγκος Αντίοχος
Πηγή: athinorama
