ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Μια από τις πιο «ακριβές» και σημαντικές σκηνές της έξοχης παράστασης του «Μεφίστο» που σπάει πόρτες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι αυτή που η χαρισματική Γιούλικα Σκαφιδά ερμηνεύει με δεινότητα και ζηλευτή παιδικότητα που φέρνει δάκρια στα μάτια το «Φθινόπωρο». Εξαιρετική η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου και θεϊκοί οι στίχοι του Νίκου Μαστοράκη-που υπογράφει και την έξοχη σκηνοθεσία και τα ατμοσφαιρικά σκηνικά και τα θαυμάσια κοστούμια της εν λόγω δουλειάς μαζί με τη δραματουργική επεξεργασία.
Τους φιλοξενούμε λοιπόν,γιατί «λένε» τα πάντα…
Σε λίγο φτάνει το φθινόπωρο και πάλι
ήσυχη λίμνη με τα διάφανα νερά
κάποιος σημάδεψε το ελάφι στο κεφάλι
και τώρα το καημένο ζώο σπαρταρά.
Τα δέντρα σκόρπισαν στο χώμα χρυσά φύλλα παγώνει η νύχτα μα η μέρα είναι ζεστή
και μια σημύδα γέρνει λυγερή στα μήλα
σαν να τους λέει πως θα τα υπηρετεί.
Είναι η ζωή μας ένα σκέτο παραμύθι
με τόσα χρώματα ωραία λαμπερά
κάποτε όλα θα χαθούνε μες τη λήθη
μα η ζωή προς το παρόν είναι χαρά!
Σκληρός αγώνας μα τα βγάζουμε όλοι πέρα
και η ζωή μας ομορφαίνει σταθερά
πνεύμα και φρόνηση αποκτούμε κάθε μέρα
και το μυαλό μας δυναμώνουμε γερά.
Με αεροπλάνα ταξιδεύουμε και ακούμε
στο ραδιόφωνο να παίζει μουσική
στο σινεμά πάμε τα βράδια για να δούμε
τους καουμπόηδες στη Βόρεια Αμερική
Είναι η ζωή μας ένα σκέτο παραμύθι
με τόσα χρώματα ωραία λαμπερά
κάποτε όλα θα χαθούν μες την λήθη
μα η ζωή προς το παρόν είναι χαρά.
Παρόλα αυτά κανένας τώρα δεν γελάει
κι όλα μας φαίνονται ανάποδα στραβά
μοίρα κακή τον κόσμο μας κυβερνάει
και έναν πόλεμο μας φέρνει από κοντά.
Αν όμως όλοι συμφωνούσαμε σε κάτι
φτώχεια και μίσος να τα διώξουμε μακριά
θα ήμασταν πλούσιοι,χαρούμενοι,χορτάτοι
και ο κόσμος έξυπνος και πιο σοφός ξανά.
Τότε θα ήταν η ζωή μας παραμύθι
θα είχε χρώματα ωραία λαμπερά
στα παραμύθια δεν υπάρχει ποτέ λύπη
μόνο χαρά,μόνο χαρά,μόνο χαρά!
