Ίσως ο καλύτερος "κακός" του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Σπύρος Καλογήρου, ένας τρυφερός και γλυκός άνθρωπος είχε καταφέρει να ενσαρκώνει τόσο πειστικά το ρόλο του κακού που οι "ήρωές" του έμειναν στην ιστορία.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1955 με τον θίασο του Νίκου Χατζίκου στον Ερωτόκριτο και στον Αμλετ. Βραβεύτηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου το 1966 για την υποκριτική του τέχνη στην ταινία μικρού μήκους «Τζίμης ο τίγρης», του Παντελή Βούλγαρη.
Ποιος δεν έχει επαναλάβει την ατάκα «είναι πολλά τα λεφτά Αρη» με τον ίδιο στόμφο που ειπώθηκε στην ταινία «Λόλα» του 1964.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αδίστακτο άνθρωπο που βίασε την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη «Μαρία της σιωπής».
Παρά την επιβλητική φιγούρα και την αύρα του «κακού ήρωα» που τον είχε στιγματίσει, ο Σπύρος Καλογήρου ήταν αφοπλιστικά άμεσος. Ο ηθοποιός ήθελε να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του κακού, ήταν άνθρωπος κοινωνικός και δοτικός. Μιλούσε στον τραπεζικό υπάλληλο, στον γείτονα, σε όλους σαν να ήταν φίλοι, ήταν λαϊκός και επικοινωνιακός άνθρωπος. Οπως ο ίδιος λέει στο βιβλίο του Αντώνη Πρέκα «Σαν παλιό σινεμά», «Δεν είμαι κακός... Δεν έχω καμία σχέση...
Ο έρωτάς του για την γυναίκα της ζωής του, την επίσης ηθοποιό Ευαγγελία Σαμιωτάκη διήρκησε 50 χρόνια και αποτυπώθηκε ακόμη και σε ποιήματα που έγραφε ο αξέχαστος ηθοποιός και της τα αφιέρωνε.
Έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιουνίου του 2009 σε ηλικία 87 ετών.
Πηγή φωτογραφίας: ΕΘΝΟΣ
