Eν όψει της "Ελένης" του Ευριπίδη με την οποία κάνει το ντεμπούτο του στην Επίδαυρο το Σάββατο 5/7 ο 26χρονος σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς, μιλάει στην Eλευθεροτυπία και στην Ι. Κλεφτογιάννη για την επερχόμενη εμπειρία της Επιδαύρου, για την επαφή του με το αρχαίο δράμα, για Ευριπίδη, Αισχύλο, Πέρσες...
- Γιατί επιλέξατε την «Ελένη»;
«Ηταν πρόταση του Χουβαρδά πρόπερσι για τα σχολεία. Επειδή διδάσκεται στη Γ' Γυμνασίου. Στην αρχή είχα μια αμηχανία. Τελικά μού άρεσε πάρα πολύ».
- Αμηχανία για ποιο λόγο;
«Γιατί την "Ελένη" την έχεις στο μυαλό σου ως ιλαροτραγωδία, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Ο Ευριπίδης, ενώ παίζει με το ύφος, διατηρεί όλες τις δομές και φόρμες της τραγωδίας. Τις διατηρεί αλλάζοντάς τες. Αυτό είναι μαγικό. Την ίδια στιγμή που είναι συνεπής, είναι και ανατρεπτικός. Ενώ ξεκινά ως τραγωδία η "Ελένη" γίνεται φάρσα, και μετά υπαρξιακό δράμα. Αυτό κυρίως με ενδιέφερε. Οπως επίσης και το ότι ενώ φαίνεται ένα έργο που υπερασπίζεται την Ελένη, έχει μια αφήγηση που σε βάζει σε σκέψεις».
Μετά τη δοκιμή στην Επίδαυρο πάψατε να έχετε αγωνία για το χώρο;
«Ακόμα δεν έχω σιγουριά. Ποτέ δεν είχα! Εχω τρομερό άγχος. Αλλά τρομερό άγχος έχω πάντα. Δεν περίμενα ότι θα έκανα τόσο νωρίς παράσταση στην Επίδαυρο».
- Το θεωρείτε δώρο ή δικαίωση;
«Τύχη σαφώς. Δεν νιώθω ότι περίμενα μια δικαίωση. Ως πρωτοβουλία το άνοιγμα της Επιδαύρου ούτως ή άλλως μου φαίνεται πολύ σωστό, γιατί είναι καθεστώς η χωρίς κριτήρια συμμετοχή του Εθνικού για δύο Σαββατοκύριακα, του ΚΘΒΕ και του ΘΟΚ. Υπάρχει και σε αυτούς η ανάγκη μιας κατεύθυνσης. Χαίρομαι που συμμετέχω στη νέα κατεύθυνση του Φεστιβάλ».
- Είχε «κουραστεί», δηλαδή, η Επίδαυρος;
«Κουράστηκε όπως όλα. Αυτό που εμένα όντας απέξω με κλόνιζε ήταν ότι υπήρχαν επαΐοντες που ξέρανε ποιοι μπορούν να κάνουν παράσταση στην Επίδαυρο και ποιοι όχι. Κατά τη γνώμη μου, καθένας μπορεί να κάνει οποιαδήποτε παράσταση οπουδήποτε και να πετύχει και να αποτύχει».
- Για μόνο μια μέρα. Δεν θέλατε να έχετε δύο βραδιές στην Επίδαυρο;
«Είχα το φόβο των δύο παραστάσεων. Το θέατρο είναι μαμούθ. Στην Επίδαυρο εισπρακτικά λειτουργούν οι παραστάσεις που έχουν συγκεκριμένα ονόματα».
- Η τραγωδία που θα επιλέγατε ο ίδιος να δουλέψετε ποια είναι;
«Οι "Πέρσες" με συγκινούν. Δεν είναι ένα έργο πλοκής, όσο αναμονής και διαχείρισης της είδησης της πανωλεθρίας».
Πηγή φωτογραφίας: metropolispress.gr
