Για τον Τένεσι Ουίλιαμς
«Θα σας πω τι σημαίνει να υποδύεσαι ένα ρόλο. Είχε γίνει μια φανταστική έκθεση με έργα από την πρώιμη περίοδο του Πικάσο. Την πρώτη φορά που πήγα είδα ολόκληρη την έκθεση για μην έχω άγχος στην περίπτωση που δεν θα κατάφερνα να πάω ξανά. Τη δεύτερη πέρασα δύο ώρες κοιτάζοντας εννέα πίνακες όλους κι όλους. Τους άφησα να περάσουν μέσα από τα μάτια στις σκέψεις και στις πράξεις μου. Μετά από 30 λεπτά μπροστά από κάθε πίνακα είδα πράγματα που ποτέ δεν θα μπορούσα να δω διαφορετικά. Κάπως έτσι είναι όταν ανακαλύπτεις και έναν άνθρωπο». Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ καθηλώνει πάντα τον συνομιλητή της. Οχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τη γήινη σαγήνη μιας grande dame του θεάτρου και της Εβδομης Τέχνης. Η οποία βεβαίως δεν εμπόδισε τη νεοναζιστική οργάνωση Combat 18 της Βρετανίας να τη συμπεριλάβει στη μακροσκελή μαύρη λίστα της. Γιατί, βλέπετε, ουδείς απαγόρευσε στις αληθινές grande dames να διαθέτουν και ιδεολογία.
Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1937, την ίδια χρονιά που ο Πικάσο βουτούσε τα πινέλα του στη Γερνίκα. Στο Λονδίνο, βέβαια, όπως άλλωστε αρμόζει στη γόνο μιας από τις κορυφαίες θεατρικές δυναστείες της Γηραιάς Αλβιώνος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την είδηση για τον ερχομό της στον κόσμο την ανακοίνωσε ο ίδιος ο Λόρενς Ολίβιε ως «Αμλετ» πάνω στη σκηνή του Old Vic την ώρα που ο ευτυχής πατέρας Μάικλ Ρεντγκρέιβ φορούσε ακόμη το κοστούμι του Λαέρτη: «Σήμερα γεννήθηκε μια μεγάλη ηθοποιός. Ο Λαέρτης απέκτησε θυγατέρα!». Η μητέρα της Ρέιτσελ Κέμπσον για τους άγγλους κριτικούς, ένα από τα εξέχοντα θεατρικά ταλέντα της δικής της γενιάς είδε από νωρίς τις Μοίρες να εναποθέτουν τα δώρα τους δίπλα από την κούνια του νεογέννητου. Και δεν τις εμπόδισε να αυτοσχεδιάσουν με την ησυχία τους πάνω στο ριζικό αυτής της κοκκινομάλλας μικρής με τις φακίδες και το ήδη υπεροπτικό ύφος.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 έρχονται πλέον οι μεγάλοι ρόλοι. Η Κατερίνα στο «Ημέρωμα της Στρίγκλας», η Νίνα στον «Γλάρο», η Λαίδη Μάκβεθ είναι τα ολοκαίνουργα alter ego της και οι κριτικοί δεν μπορούν πλέον παρά να υποβάλουν τα σέβη τους. «Τίποτε πιο όμορφο και την ίδια στιγμή πιο άρτιο δεν έχουν αντικρίσει ποτέ τα μάτια μου» θα πει για κάποια ερμηνεία της ο Μπέρναρντ Λέβιν.
Πηγή φωτογραφίας: telegraph
