Εδώ και μια βδομάδα έχω κολλήσει με την περίπτωση του Πικάσο. Ακόμη και χθες, που ο Γιώργος Κολοβός μου είπε ότι το πρόσωπο που του θυμίζει ειρήνη είναι αυτός, ο Ισπανός ζωγράφος, είχα ήδη μπροστά μου τις "Σκέψεις για την τέχνη". Και το βράδυ, όσοι κάναμε μια βόλτα από το facebook, μεταξύ 21:00-23:00, πέσαμε πάνω στην ασπρόμαυρη φωτογραφία που ανέρτησε ο Μ.Κ. Ο Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ Πικάσο ή απλά Πάμπλο Πικάσο με την Μπριζίτ.
Πόσο την ζήλεψα την Μπριζίτ. Θες γιατί μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού βγήκαν στην επιφάνεια και αιωρούνται 2-3 ανικανοποίητες μεριές μου, θες γιατί, όταν διαβάζω ένα βιβλίο, αργώ να βγω από το "δέρμα" του. Την Μπριζίτ, παιδιά, τη ζήλεψα.
Ναι, αλλά εγώ που είμαι εξπέρ στους νοερούς διαλόγους κοίτα τι θα κάνω τώρα:
-Πάμπλο, πες μου κάτι που να μην το περιμένω.
-Αγαπώ ή μισώ. Όταν αγαπώ μια γυναίκα, η κατάστασή μου αυτή τινάζει στον αέρα τα πάντα, ακόμη και την ίδια μου τη ζωγραφική. Όλος ο κόσμος, μου ασκεί κριτική, επειδή έχω το θάρρος να ζω τη ζωή μου δημόσια, ίσως με περισσότερη ανατρεπτική διάθεση από ό, τι οι άλλοι, σίγουρα όμως και με περισσότερη ειλικρίνεια και αλήθεια.
-Πες μου κάτι που νομίζεις ότι θα συμφωνήσω μαζί σου.
-Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να μένουν αδιάφοροι μπροστά σε μια διαμάχη κατά την οποία διακυβεύονται οι πιο υψηλές αξίες της ανθρωπότητας και του πολιτισμού.
-Το έργο σου, "Τα τέσσερα κοριτσάκια", το σκηνοθετεί ο Γιάννης Καλατζόπουλος στο Κρατικό Θέατρο, εδώ, στην Ελλάδα, που δεν επισκέφθηκες ποτέ.
-Μην περιμένεις να σου πω "κρίμα, που δεν μπορώ να το δω". Δεν είναι το στυλ μου αυτό. Ξέρω όμως ότι όλα θα πάνε καλά και εγώ θα βρω τον τρόπο να κρυφοκοιτάξω. Πάλι.
Χ.Φ
