Πότε θα έχουμε τη δύναμη να σταθούμε ειλικρινείς απέναντι στη μνήμη και αποφασισμένοι απέναντι στην ελπίδα;
Διάβασα στην "Ε" για την παράσταση "Θάψτε τους νεκρούς" του Ίρβιν Σώ που ανέβηκε από ερασιτέχνες ηθοποιούς στο παλιό Βουστάσιο, του βασιλικού κτήματος Τατοΐου. 18 ηθοποιοί (σκηνοθετημένοι από τον Νίκο Γκεσούλη) και κόσμος από τις γύρω περιοχές μέσα σε έναν τόπο με φυσικά μεν χαρίσματα, αλλά και με εμφανέστατη τη χρόνια εγκατάλειψη.
Σκεπασμένο από το χρόνο και την αμέλεια το κτήμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος φιλοξενίας δεκάδων δραστηριοτήτων, αλλά και σαν προσφιλής περιοχή για να βρουν οι κάτοικοι έναν πνεύμονα να ελπίζουν.
Το έργο "Θάψτε τους νεκρούς" είναι μια ουσιαστική φωνή ανυπακοής με απλά υλικά, τα ίδια υλικά που μπορεί να έχει στην κατοχή του ένας άνθρωπος που επιζητεί την ελεύθερη ζωή όπως αναζητεί το νερό. Αυτοί οι νεκροί αρνούνται την ταφή, θέλουν να ζήσουν, να κερδίσουν το έδαφος που τους αναλογεί. Να χαρούν το αυτονόητο του δικαιώματος.
Ένα 15χρονο αγόρι, ένας από τους 18 ερασιτέχνες ηθοποιούς που επί 18 μήνες ήταν σε πρόβες για το συγκεκριμένο έργο, είπε : "Δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω. Το θέατρο βοηθάει να λύσουμε τα προβλήματα, δίνει διεξόδους. "
Την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει γνώστης της παρούσας κατάστασης με τους χιλιάδες εν δυνάμει αυτόχειρες.
Χ.Φ
