Στην Παπαδιαμαντοπούλου, λίγα μέτρα από το Μετρό του Μεγάρου Μουσικής, χθες και σήμερα δεν μπορούσες να παρκάρεις, ούτε να βαδίσεις άνετα στο πεζοδρόμιο{αλήθεια} - έξω από το Ιλίσια είχε 35 πηγαδάκια που περίμεναν να ξεκινήσει η παράσταση με τη Χρυσούλα Διαβάτη και τη Θάλεια Ματίκα-.
Σολντ άουτ με τα όλα του. Μέχρι και καρέκλες μπήκαν σήμερα. Η κυρία στο ταμείο μας είπε ότι από το πρωί είχε ήδη πουληθεί το 90% των εισιτηρίων ενώ προαγοράζονται εισιτήρια και για τις επόμενες μέρες. Τρία συμπεράσματα: Όπου υπάρχει κέφι υπάρχει και υποστήριξη, οι καταλανοί είναι ισάδερφοί μας -γεια σου, Ζουρνέτ, Hola señor, Zournet!-, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
70 λεπτά ήσυχης συνωμοσίας μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Κοινός τόπος. Σ' αυτή την παράσταση εκτίθενται και οι μεν και οι δε. Κανείς δεν είναι παθητικός δέκτης. Ούτε καν οι εμβόλιμοι, αυτοί που έκατσαν στις καρέκλες.
* "Δυο γυναίκες χορεύουν" του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ, στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης, Τετ - Παρ.
Χρύσα Φωτοπούλου
