Είχα πολλές απορίες για την Σταχτοπούτα, πάντα. Ας πούμε, το πρώτο συνθετικό το σταχτό- το καταλαβαίνω, το πούτα- δεν το καταλαβαίνω. Επίσης, γιατί το παραμύθι έχει γνωρίσει αρκετές παραλλαγές, που διαφέρουν σε ορισμένες λεπτομέρειες της πλοκής; Πες μου.
Σήμερα, έμαθα για την όπερα δωματίου Cendrillon, της Pauline Viardot στο Θέατρο Skrow.
Γραμμένη στις αρχές του 20ου αιώνα, αυτή η πρωτότυπη οπερατική εκδοχή της Σταχτοπούτας παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα υπο τη σκηνοθετική καθοδήγηση ενός από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες της νέας γενιάς, γνωστού για τις ακραίες ,ποιητικές και στοχαστικές του δημιουργίες. Η Cendrillon της Viardot, σκοτεινή, ενήλικη και γεμάτη χιούμορ, σηματοδοτεί το τέλος μια εποχής και την απαρχή μιας καινούριας. Τα νέα ρεύματα, το ancient regime, η ταξική αναδιάρθρωση, το αβάν γκάρντ εκρήγνυνται και συντίθενται απολαυστικά, μέσα από τη γραφή μιας σημαντικής δημιουργού.
Με ενδιαφέρει, ναι με ενδιαφέρει, όπως με ενδιαφέρει κάθε τι που είναι επανατοποθετημένο, ξαναεπεξεργασμένο, με κανούριο αέρα στα κενά των παραγράφων του.
Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Μουσική διδασκαλία-πιάνο: Μιχάλης Παπαπέτρου
Σκηνικά: Αδριανός Ζαχαριάς - Θέμελης Γλυνάτσης
Φωτισμοί: Ντίνος Νικολάου
Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα
Παίζουν: Χρήστος Δεληζώνας, Κωνσταντίνος Ζαμπούνης, Χρήστος Κεχρής, Αναστασία Κότσαλη, Μιράντα Μακρυνιώτη, Γιώργος Ματθαιακάκης, Κώστας Μαυρογένης, Λητώ Μεσσήνη, Μάϊρα Μηλολιδάκη.
*Από 13/10 στο Skrow Theater
Χ. Φ
