Πάντα με φόβιζε η απόλυτη αφοσίωση στο ένα και μοναδικό ενώ αντίθετα όταν
βρισκόμουν μπροστά σε πολυπράγμονες και σε ανθρώπους με ενδιαφέροντα, άνοιγα το μπλοκάκι να κρατήσω σημειώσεις. «Αυτό που μου αρέσει στη ζωή είναι η περιπέτεια του βλέμματος. Το βλέμμα περνά και αγγίζει τα πάντα και κάτι από αυτά -άλλα ξεθωριασμένα, άλλα πιο έντονα- επιζεί κάπου μέσα σε μια γωνιά του εγκεφάλου και αυτό το πράγμα δημιουργεί τον άνθρωπο και την ταυτότητά του. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα. Με ενδιαφέρει η ζωή, η καθημερινότητα. Μου αρέσει να διαβάζω, να ακούω μουσική, να ταξιδεύω. Το καλοκαίρι ήμουν στην Κίνα. Τρομερή εμπειρία, είναι αξιοθαύμαστο μέρος. Ακόμα και αυτή η μείξη καπιταλισμού και μαοϊσμού, και αυτό είναι κάτι που το θαυμάζει κανείς». Ο Νίκος Μαστοράκης, όταν δεν σκηνοθετεί.
Χ.Φ
