«Όταν ένα έξοχο λογοτεχνικό κείμενο μεταφέρεται
στη θεατρική σκηνή το αποτέλεσμα είναι συνήθως εξαιρετικό. Αυτό συμβαίνει και με το «Δεν μ΄αγαπάς. Μ΄αγαπάς», από το επιτυχημένο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου που ο Πέτρος Ζούλιας είχε την ιδέα να μεταφέρει στη σκηνή του θεάτρου Βασιλάκου διασκευάζοντάς το». Τι να πω ρε παιδιά. « Συνήθως εξαιρετικό», λες ε; Παρακινδυνευμένο απαντώ και θα σου πω γιατί. Αν δεν πετύχει, γίνεται φύλλο και φτερό η μαγεία που σε «συνάντησε» όταν διάβασες το όντως έξοχο λογοτεχνικό κείμενο. Στην προσπάθεια να κρατηθεί μια υποτυπώδης συνοχή, το κοινό φλέρταρε με το χάος, το πέρα- δώθε και τις ανεπίκαιρες εξάρσεις. Το χάσμα έδινε και έπαιρνε και ολοκληρωνόταν κάθε τέταρτο από τη φασαρία που ήταν βαλμένη να κάνει η ολόιδια με όλα της τα «πέρσι» Πέγκυ Τρικαλιώτη. Η Ρέννη Πιττακή ό,τι και να πάρει στα χέρια της θα του δώσει ποιότητα και την σοβαρή προσοχή που έχει διδαχθεί ένας θεατροτεχνίτης. Ωστόσο σε πολλά σημεία ήταν άνευρη και «άσχετη» με την συμπρωταγωνίστριά της. Μια γρήγορη, όπως όπως δουλειά. Μια σφήνα στον καθημαγμένο θεατρικό χειμώνα. ΥΓ: Κουράστηκα από τις χιλιάδες φορές που ειπώθηκε η λέξη «μαμά» (η πιο αγαπημένη μου λέξη). Κουράστηκα δυο ώρες προσηλωμένη στα «έδρανα». Γιατί και η αίθουσα και τα αυστηρά καθίσματα μου θύμισαν την έλλειψη άνεσης που χαρακτηρίζει τη Φιλοσοφική Σχολή. Όσοι έχετε πάει ξέρετε. Για να επιζήσει κάτι σήμερα πρέπει να έχει ψυχή, αλήθεια και απλότητα. Γι’ αυτό γκρινιάζω.
Χρύσα Φωτοπούλου
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κοινωνικό της Φωτεινής Τσαλίκογλου
Σκηνοθεσία: Π. Ζούλιας
Ερμηνεύουν: Ρ. Πιττακή, Π. Τρικαλιώτη, Ηλ. Μπάλα. Σκην.-κοστ.: Αν. Αρσένη. Φωτ.: Αν. Μπέλλης.
Θέατρο Βασιλάκου
Προφήτη Δανιήλ 3 & Πλαταιών, Μεταξουργείο
Τηλ.: 2103470707
