Ταλέντο σε μεγατόνους.
Υποτιθέμενος μονόλογος ενός "θαύματος".
Είμαι το ταλέντο 234, σκηνοθετώ, παίζω, γράφω, μ' αγαπούν, τους αγαπώ, με ξανα-αγαπούν, τους ξανα-αγαπώ. Έχω και πολλά έξτρα επίθετα, δώρο από τους δημοσιογράφους που με αγαπούν και αυτοί. Γιατί είμαι νέο ταλέντο. Ό, τι και να παράγω είναι παραγωγή ενός νέου ταλέντου, οπότε απαγορεύεται εκ των προτέρων η καχύποπτη στάση και η κακή κριτική. Δημιουργώ και προσδοκώ σε ένα άφωνο πλήθος που θα βρει την αυτιστική μου τέχνη σωτήρια γιατί αυτού του είδους η τέχνη έλειπε απ' αυτόν τον μικρό τόπο. Η εσωστρεφής, η "πολύ δική μου", η τέχνη των λίγων, η βιασμένη τέχνης της διαφοράς.
Είμαι ταλέντο και δε φοβάμαι τίποτα. Και θα κάνω και σαματά, αν με σνομπάρετε. Θα βιαστώ να τα κάνω όλα, γιατί τα έχετε ανάγκη, θα είναι η τροφή σας. Στα "παιδιά - θαύματα" λέμε μόνο μπράβο. Τα παιδιά - θαύματα είναι υποχρεωμένα να έχουν ακραίο θάρρος σε όλα και να έχουν γνώμη για όλα. Γιατί δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά που μεγαλώνουν φυσιολογικά.
Τα νέα ταλέντα τινάζουν τον Ντοστογιέφσκι και παίρνουν τη σούμα του. 20 με 21 κατάπιαν βιβλία με τη σέσουλα, αλλά με έναν πιο σουρεαλιστικό τρόπο, αφού υπάρχει ένα κομμάτι γνώσης εκ των προτέρων μέσα τους.
Δε λέω τίποτε άλλο, δεν κάνω καμία σύνοψη. Βαρέθηκα τα θαύματα που κατασκευάζονται και δεν προκύπτουν απλά.
Αυτό είναι όλο.
Νατάσα Χανιώτη
