Γνωστή πρωταγωνίστρια, με ένσημα γοητείας και αποδοχής, σε πρόσφατη συνέντευξή της, δήλωσε ότι δεν υπήρξε ποτέ των ποτών θαυμάστρια της Αλίκης (Βουγιουκλάκη) και ότι αδυναμία της ήταν η Έλλη (Λαμπέτη).
Ο καθένας είναι (εννοείται) ελεύθερος να κάνει όποια δήλωση θέλει. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε.
Το "δεν υπήρξα φανάκι της Βουγιουκλάκη" αποκωδικοποιείται ότι ήμουν στο γκρουπ των σοβαρών, των μετρημένων, των καθόλου επιφανειακών, των μελαχρινά σκεπτόμενων. Η πάγια νοοτροπία θέλει αυτούς που γλίτωσαν από τον βουγιουκλακισμό να είναι κάτοικοι ενός σύμπαντος που ήξερε από ουσία (υποτίθεται), βάθος, αισθητική και όλα τα συναφή πράγματα.
Πιο ρετρό από την ίδια την Αλίκη είναι να προσπαθείς να διαφοροποιηθείς από το μαγνητικό της πεδίο. Να μην παραδέχεσαι το φως της (άσ' το ταλέντο). Αυτό είναι το γραφικό. Η προσπάθεια για αντιδιαστολή, για επισήμανση της αντίθετης -από το είδωλο- πορείας.
Η Αλίκη δεν είχε καμία σχέση με το πατρόν όλων αυτών των γυναικών. Ήταν κοντούλα, ποζεράτη και κάποιες φορές η απόλυτη αφορμή για να γελά και η ίδια.
Την παρατηρούσες όμως γιατί είχε καταπιεί αβέρτα φωτόνια. Όλοι την παρατηρούσαν.
Βρες τον τρόπο να είσαι γαλαντόμα.
Νατάσα Χανιώτη
