Μέσα στα πλαίσια μιας αναδιοργάνωσης που ξαφνικά και ευτυχώς μας κατέλαβε, αρχίσαμε να ακούμε κάτι περίεργους όρους όπως: αξιοκρατία, μη κομματικά πρόσωπα, αμεροληψία, πάταξη της διαφθοράς και κάτι άλλα τέτοια που προσομοιάζουν σε έναν ιδανικό παράδεισο. Και ναι, όλα αυτά είναι υπέροχα και καταπληκτικά και κοσμοϊστορικά, αν ποτέ συμβούν. Και δη στον τομέα του πολιτισμού που και νευραλγικός είναι και πολύπαθος.
Άλλα η Εδέμ θα μείνει πάντα ανατολικά αν πρώτον και κύριον όλοι όσοι τα ευαγγελίζονται όλα αυτά τα σημαντικά δεν γίνουν οι ίδιοι ευαγγελιστές τους. Γιατί πρώτα αλλάζουμε τον εαυτό μας και μετά το σύστημα, αφήστε που μάλλον το σύστημα δε θα μπορεί παρά να αλλάξει και από μόνο του, αν εμείς διαφοροποιήσουμε παγιωμένες συμπεριφορές και αντιλήψεις, μιας και κανείς δεν θα το αποδέχεται-υποδέχεται.
Κανένας πολιτιστικός φορέας, για παράδειγμα, δε θα λειτουργήσει ποτέ με διαφάνεια, αν δεν μπορεί να τεκμηριώσει με σαφήνεια και αποδεικτικά στοιχεία χειροπιαστά το όποιο έργο του. Κανένα θέατρο, ίδρυμα, ωδείο, κέντρο πολιτιστικό ή ό,τι άλλο δε θα γίνει ευρωπαϊκού επίπεδο, μόνο και μόνο επειδή κάνει κάποιες καλές παραγωγές. Αν δεν μπει πρώτα στον κόπο να διατηρεί ένα επίπεδο σεβασμού στο εργασιακό περιβάλλον, να είναι καθαρό και ζεστό, να απαντάει με ευγένεια και λεπτομέρεια στις προτάσεις συνεργασίας που του γίνονται ή στις επιστολές παραπόνων που του αποστέλλονται, δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν θεσμό που προάγει τον πολιτισμό, αλλά απλώς για μια κρατικοδίαιτη μπίζνα που μπορεί να παράγει πού και πού κανένα αξιόλογο αποτέλεσμα, αλλά τι να το κάνεις το αποτέλεσμα από μόνο του; Πόσοι θα το θυμούνται άραγε πέντε μήνες μετά;
Καμιά παράσταση δε θα είναι υψηλού επιπέδου αν οι καλλιτέχνες τελούν υπό καθεστώς υποτέλειας που θα πρέπει να είναι ευγνώμονες μόνο κια μόνο επειδή τους δόθηκε μια δουλειά. Δε νοείται ένας καλλιτέχνης να μην μπορεί να έχει τη δική του φωνή και την ελευθερία να εκφραστεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση γίνεται απλώς φερέφωνο και τα φερέφωνα δεν εκφράζονται, απλώς αναμεταδίδουν και αναπαράγουν.
Όλα αυτά για να γίνουν όμως απαιτούν μεγάλο κόπο, παραμερισμό των μικρών εγωισμών μας, χρόνο και κυρίως τη σκέψη ότι ο σεβασμός στον άνθρωπο είναι αξία.
A.K.
