Το θέμα είναι κοινότοπο. Το έχουμε ξαναθίξει. Επανερχόμαστε. Αφού η κάθε μέρα μαστιγώνεται από τέτοια περιστατικά. Τι περιστατικά;
Μια υβριστική προβολή του εαυτού, σε επίπεδα νόσου, μαστίζει ομάδες που φέρονται ως πνευματικίζουσες και πομποί φωτός, ελευθερίας και διανόησης.
Σε δεύτερη μοίρα η άποψη, το προϊόν, η συλλογικότητα, οι λόγοι για τους οποίους επιλέγεις, υποτίθεται, την ανθρωπιστική πλευρά.
Πόσο υποφέρει ο άνθρωπος, όταν δεν πατάει το κουμπί της φασαρίας, όταν δεν τον κάνουν χάζι, όταν εκπίπτει το "εγώ", όταν δεν κάνει παρέα με τους σωσίες του εαυτού του.
Καλλιτέχνες είστε και αυτό που μετράει είναι η θέση που έχετε μέσα σε ένα πλήθος που μάχεται για το καλό της ανθρωπότητας.
Δεν αντέχεσαι ΕΣΥ, σαν μονάδα. Μπροστά στον καθρέφτη σου. Με τίποτα.
Νατάσα Χανιώτη
