Διαδραστική κωμωδία με άρωμα ελληνικής
ταινίας του '60 και θέμα τον έρωτα και το γάμο σε καιρούς κρίσης.
Ξέρεις τα αρώματα με τον καιρό ξεθυμαίνουν και φτάνει στα ρουθούνια μια μυρωδιά μαυσωλείου για να ανατριχιάσεις σύγκορμος. «Σε καιρούς κρίσης» πάλι τα ίδια. Πρώτον, ο έρωτας σε καιρούς κρίσης δεν έχει στέγη και δεύτερον ο γάμος σε καιρούς κρίσης ή χαλάει ή είναι κάτι απλησίαστο και αδιάφορο. Σε καιρούς κρίσης η τέχνη πρέπει να φανεί πάνω από το μέσο όρο. Απρόβλεπτη και κοφτερή σαν λεπίδα. Πάνω από τα κεφάλια όλων, σε δρόμους που τώρα ανοίγονται. Όχι στους παλιούς, όχι στους ίδιους. Μια μικροαστίλα και μια βαρεμάρα. Μια ξεπέτα για να χαϊδολογήσουμε μεν το κοινό, να του πούμε δε ότι υπάρχει και κρίση. Ξέρεις, κρίση που αντιμετωπίζεται με χιουμοράκι. «Κρίση είναι θα περάσει.» Σ’ αγαπώ, αλλά… βαριέμαι. Σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι.
Χρύσα Φωτοπούλου
«Σ’ αγαπάω, αλλά…»
Κωμωδία των Γιώργου Βάλαρη, Στέλιου Παπαδόπουλου
Σκηνοθεσία: Γ. Βάλαρης
Ερμηνεύουν: Αλ. Σταύρου, Μ. Τουμασάτου, Αλ. Παλαιολόγου, Ιωσ. Μαρινάκης. Σκην.: Λ. Ασβεστά. Κοστ.: Χρ. Καρύδη.
