Σκοντάφτουμε πάνω σε «απαγορεύεται»
και μεγαλόπνοες αποφάσεις για το καλό της πατρίδας. Κλείσιμο, κουτσούρεμα ημερών, απολίτιστος χειρισμός για χάρη του πολιτισμού που «μαστιγώνεται» γιατί έπεσε έξω η χώρα. Κακομούτσουνοι, κακάσχημοι άνθρωποι τραβούν το σκοινί, κόβουν το σκοινί, αποφασίζουν, διακόπτουν, χρεώνουν, κουνούν δασκαλίστικα το δάχτυλο, βαδίζουν νωχελικά πάνω στις εκατομμύρια ανθρώπινες πλάτες που είναι γεμάτες ανεπούλωτα σημάδια.
Ήδη από τον προηγούμενο μήνα συνεχίζουν να παραδίδονται νέα χαρτιά σφράγισης, ακόμα και σε «θέατρα που είναι καθ' όλα νόμιμα, επειδή οι υπενοικιαστές τους κόβουν δικά τους, θεωρημένα και καθ' όλα νόμιμα εισιτήρια.» Τα μέλη της Ένωσης Χώρων Πολιτισμού σημείωσαν τα εξής : «Αισθανόμαστε ακρωτηριασμένοι όταν ακούμε για διοργανώσεις Φεστιβάλ για νέες ομάδες από τον Δήμο Αθηναίων όταν ο Δήμος στην πραγματικότητα δεν δημιουργεί, αλλά αφαιρεί ευκαιρίες απ' τους νέους ανθρώπους να εκφραστούν. Διότι οι νέες ομάδες φιλοξενούνται κατά κανόνα στους χώρους τους οποίους εσείς σφραγίζετε". Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η πολιτική του λουκέτου μοιάζει όντως με έναν πόλεμο κατά της θεατρικής τέχνης και όχι με έναν αγώνα για την ασφάλεια των πολιτών.» Μην ψάχνεις για κινήσεις αλτρουισμού. Οι περισσότεροι δήμοι τα έκαναν θάλασσα, οι περισσότεροι δήμοι δεν αισθάνθηκαν, όταν το αποτέλεσμα τους «ξεβράκωσε», την παραμικρή ντροπή. Την παραμικρή ντροπή για την πολιτική που πρεσβεύουν και που τη διαπερνάει ένα ανήθικο οξύμωρο.
ΥΓ Μεθοδεύεται (και) η ιδιωτικοποίηση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής. «Για ποιο σκοπευτήριο μιλάς;» ρώτησε χθες έναν ασπρομάλλη κύριο μια κυρία που στο δεξί της χέρι κρατούσε μια μεσαία σακούλα με πατατάκια. Μα τι στο καλό γίνεται; Τι κάνουν και απονευρώνουν τον κόσμο; Τι μαγικό κάνουν και όλες οι ντροπές καταπίνονται χωρίς την παραμικρή αντίσταση;
Χρύσα Φωτοπούλου
