...κάπως έτσι θα πρέπει
να είναι ο τίτλος της παράστασης που φιλοξενείται στην ταράτσα του θεάτρου “Λαμπέτη” με την αγγλική κωμωδία του Μπάρι Κιφ, “Ωχ, τι κόσμος γιαγιά”. Πραγματικά, παρακολουθώντας τέτοιου είδους παραστάσεις, αναρωτιέμαι αν μας περνούν για χαζούς και χαμηλής νοημοσύνης θεατρόφιλους θεατές! Γιατί, μόνο έτσι θα μπορούσε να σταθεί αυτό το τρίτης και τέταρτης κατηγορίας θέαμα που είδαμε! Απορώ, ποιος θα πληρώσει 18ευρώ εισιτήριο για να δει εννέα ηθοποιούς να βαριούνται -να εξαιρέσω βέβαια τον Σταύρο Σβήγκο που μέσα στους τυφλούς κυριάρχησε ο μονόφθαλμος- και να περιφέρονται χωρίς ρυθμό και σκοπό στη σκηνή!
Πώς η Άννα Παναγιωτοπούλου είπε “ναι” σ' αυτό το έργο; Τι της άρεσε; Είχε τόσο ανάγκη τα χρήματα; Που δεν ξέρουμε κιόλας μέχρι πότε θα τα πάρει γιατί πάνω από μια εβδομάδα ζωής δεν του έδωσε κανένας μας!
Παιδιά, ωραίες οι παρέες αλλά για να καθόμαστε σπίτι να βλέπουμε ταινίες, να τρώμε πίτσες κι' άντε αφού μας αρέσει το θέατρο να κάνουμε και καμία ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ παράσταση. Όχι, να υπερδιαφημίζουμε την κωμωδία του καλοκαιριού και στο τέλος όλοι να κλαίμε χρόνο και χρήμα...
Νατάσα Χανιώτη
