Εικονικός, εικονική. Η νέα τάση.
Το νέο χαρακτηριστικό. Η ιδεατή εικόνα τώρα με τις ευκολίες ενός ταχύτατου μέσου. Και άντε να καταρριφθεί. Τώρα με τίποτα. Καλλιτέχνης παντρεύεται και καλεί τους εικονικούς του φίλους στη γιορτή. Γέλια και χαρές χωρίς ήχο. Με σήματα και σκιαχτερά ετοιματζίδικα φατσάκια. Καλλιτέχνης χωρίζει και καλεί τους εικονικούς του φίλους στο θρήνο. Θυμός: Κεφαλαία γράμματα. Συμφορά: Ανορθογραφίες. Πανικός:
Όλα στη φόρα. Καλλιτέχνης νιώθει όμορφος. Φωτογραφίες σαν να πλύθηκαν με απορρυπαντικό για ακαταμάχητα λευκά. Καλλιτέχνης νιώθει μόνος. Σχόλιο. Καραούλι για ένα λάικ. Για έναν σιωπηλό θόρυβο, για ένα κομπλιμέντο του πληκτρολογίου. Προβλήματα; Βoυρ στον τοίχο! Πιάσε την ταβανόβουρτσα και ξεκίνα. Μίνι φρασούλες άλλοτε πικρές, άλλοτε κακές, άλλοτε όλο γλύκα, άλλοτε "τα λέω στη νύφη να τ' ακούει η πεθερά". Και όλα αυτά σ' έναν κόσμο χωρίς ανθρώπινους φθόγγους. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί με πιάνει το παράπονο που οι εκατομμύρια μικρόκοσμοι εσωκλείονται σε μικροσκοπικά δωματιάκια χωρίς να έχουν την επαφή με τον έξω κόσμο. Και χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν ότι όλος αυτός ο ορυμαγδός στη χειροπιαστή ζωή πιάνει τόπο.
Όπου καλλιτέχνης ίσον κάθε άνθρωπος. Απλά μ' αρέσει το εννοιολογικό μπλέξιμο της λέξης με τους ανθρώπους.
Χρύσα Φωτοπούλου
