Πάλι ένα τσουβάλι
σκατά. Ένα ανήθικο αποτέλεσμα ανασχηματισμού, όταν τελείωσε το "ανακάτεμα". Όχι δεν περιμέναμε κάτι άλλο. Θεός φυλάξοι. Απλά κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον "καθρέφτη" μας και συνειδητοποιούμε ότι αυτό το γερασμένο είδωλο με τη σαπίλα στις άκρες και τη βρωμιά δεν είναι κομμάτι μας, μας κυριεύει ένα πείσμα και μια διάθεση καταστροφής που στο τέλος τα ρουφάει και τα δύο μια μαύρη τρύπα. Μια μαύρη τρύπα, μια ρουφιανοτρύπα.
Ένα τσίρκο. Οι διοργανωτές βουτηγμένοι στην κιτς αμαρτία και το ψέμα και οι ακροβάτες, εμείς δηλαδή, επί της ζωής. Πώς να συγχρονιστείς; Πώς να βρεις τρόπο να είναι τα θαύματά σου ξεσκέπαστα, χωρίς τη μαύρη κουρτίνα των άσκημων γουρουνιών; Υπουργός πολιτισμού ο κύριος Τάδε. Ο Τάδε του πέρυσι και του πρόπερσι. Κάθεται κάτω από το ερ κοντίσιον χειμώνα- καλοκαίρι και τον χωρίζουν από τους μύστες εκατομμύρια συμπαγείς τοίχοι.
Πού πας καραβάκι μου με τόσους καημένους να διαμορφώνουν το τελικό πλάνο του ορίζοντα;
Βαδίζουμε σε χωριστούς δρόμους. Ποια παιδεία, ποιος πολιτισμός, ποια ελευθερία; Στο τιμονάκι κάποιοι εγγράμματοι με σφραγίδες πανεπιστημίων μπαχαλεύουν την τάξη που ορίσαμε εμείς.
"Εγώ εκπομπή να κάνω. Καμιά αντίρρηση. Αλλά να τα παίρνουμε τα βουνά σιγά-σιγά. Ή τα όπλα. Κάτι." γράφει ο Χ.Π από toradiofono. Δεν μπορείς να σταματήσεις με τίποτα μια ρόδα που μετακίνησες με κόπο, αλλά σε τέτοια γη και με τόση ανθρωποφαγία δε γίνεται να γυρίσει. Ούτε η ρόδα, ούτε ο ήλιος. Συμφωνώ, μήπως να παίρναμε σε πρώτη φάση τα βουνά; Εκεί πάνω, δεν μπορεί, κάτι θα γίνει. Τόσες αρμάδες κλεφτών και ανταρτών, δεν μπορεί κάποια μεταφυσική συνάντηση θα υπάρξει.
Συμβουλή προς συνειδητοποίηση: Αγαπητοί απόφοιτοι και γονείς απόφοιτων, χαρείτε με τα μπούνια, όταν "εισαχθείτε" στην πραγματική ζωή. Κανένας τίτλος και κανένα πανεπιστήμιο δεν είναι γερό χαρτί για κανέναν παράδεισο. Κοίτα το χάλι πάνω από τα κεφάλια μας. Υπερμεγέθη πτυχία και μέσα έξω στα ανώτατα ιδρύματα. Το αποτέλεσμα μετράει. Το ανύπαρκτο δέσιμο με την ανθρωπιά.
Προς τα πού να εκσφενδονίσω την κατάρα μου;
Χρύσα Φωτοπούλου
