Επιβολή ίσκιου και κύρους στον πρώτο χώρο των πρώτων βημάτων. Οι ξερόλες μεσήλικες πάνω στους φύσει συνεσταλμένους νέους που προχωρούν και ακονίζουν μια δοσμένη λάμψη με το μαχαίρι του ήλιου.
Παντού ο καρχαρίας, παντού η μασέλα του. Σε όλους τους χώρους, σε όλες τις εποχές.
"θα σε φάω γιατί ήρθες σαν αστραπή και εγώ δύω".
Είναι στο πεπρωμένο του κύκλου της ζωής αυτό το μονόπατο "υπερεγώ", κύριοι; Φαντάσου να ήσασταν γενναιόδωροι και να αγαπούσατε τη φυσική ροή του ποταμού τι ωραία πράγματα θα κάναμε! Φαντάσου..
Τους φοβάμαι αυτούς που προχωρούν με το κόμπλεξ του θεού και στραβοπατούν, όταν πρέπει να χαρίσουν μια χειραψία. Φοβάμαι μην πέσουν στην τρύπα τους ή μην καταπιούν τη γλώσσα τους. Δεν είναι κακοί είναι ματαιόδοξοι και με απώλειες σωστού καιρού. Νηστικοί και ζηλιάρηδες, ψωνάρες κακές, αιμοδιψείς περιμένουν στη γωνία την πτώση σου.
Την πτώση του πρώτου θαύματος, του πρώτου βήματος, της πρώτης χνουδάτης ύπαρξης που έχει την ευλογία των θεών και την τύχη να έχει όλη τη ζωή μπροστά της.
Αγάπη ρε! Μόνο αγάπη.
ΥΓ. Ξέρω τι σημαίνει έλλειψη γενναιοδωρίας γιατί ξέρω στο φουλ τι σημαίνει γενναιοδωρία. Το ζω. Και είμαι ευγνώμων.
