Φωτιστές, εικαστικοί, μουσικοί, σκηνογράφοι, ζωγράφοι, ηθοποιοί, καλλίφωνοι άνθρωποι, φροντιστές, κινηματογραφιστές, ενδυματολόγοι. Και πολλοί ακόμη. Βραχύβια παραγωγή έργου. Στο στόχαστρο της παύσης.
Του εύκολου ξεσκαρταρίσματος. Δυσκινησία παντού.
Επιρρεπείς στο διωγμό ενωθείτε.
Να κάνουμε μια κοινότητα από θυμωμένους που θέλουν να υπάρξουν μέσα στον κόσμο και όχι στο ξερονήσι, στην άκρη του θεού.
Να δράσουμε παράλληλα κάνοντας αυτό που ξέρουμε καλά για να λάμψει η πραγματικότητα.
Πώς είναι οι πόλεις χωρίς ανθρώπους; Πώς είναι οι μέρες χωρίς θέληση και κουράγιο;
Εγώ θα ζωγραφίσω, εσύ θα παίξεις μουσική, τα παιδιά στο βάθος θα χορέψουν, εκείνοι θα φωτίσουν τον ήλιο με καινούριο φως. Σαν να πεισμώσαμε από την αρχή. Σαν να έσπασε μέσα μας κάτι και χάσαμε την ευκολία της ύπνωσης.
Στο δρόμο θα βρούμε και άλλους. Όλο τον κόσμο που είναι συμφωνημένο να βρεθεί μόνος με μόνη περιουσία το σώμα και τις λέξεις του.
Δεν υπάρχει ούτε ένας σηματοδότης, ούτε ένα χαλασμένο κλεφτοφάναρο. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δε νοσούν από απώλεια σθένους και σκέψης. Κάνω λάθος;
Όλοι οι "δύσχρηστοι" συγκροτούν από την αρχή έναν νέο κόσμο που θα τραφεί σε πρώτη φάση από τα δικά του αποθέματα.
Οι δύσχρηστοι που δε χωρούν στους νεοσύστατους ερειπωμένους τόπους.
Οι δύσχρηστοι που έμαθαν, παιδιά ακόμη, να ζουν με το φόβο μιας πιθανής εκτέλεσης. Κάθε ώρα πιθανή.
Κάθε λεπτό πιθανό.
