Και δόντια και χέρια και πόδια.
Θυμός παντού. Για την εποχή που έφυγε από τα χέρια μας. Για την στερνή γνώση που έπρεπε να είχαμε πρώτα. Ακολουθεί παραλήρημα μέσα στα όρια της λογικής και της πρώτης σκέψης του καθένα.
Δείχνουμε τα δόντια μας στους Κίτρινους εγκεφάλους με την πολεμόχαρη μιζέρια, στους κρύους εγωιστές με τις σάπιες φλέβες, στους μικροαστούς συντηρητές της τύφλωσης, στις ψυχές που ξεδιπλώθηκαν στους πάγκους των παζαριών, στην κυριαρχία των αριθμών, σ' αυτούς που είναι χειρότεροι απ' όσο φανταζόμασταν, στα κακά πνεύματα του πνευματικού κόσμου, στους μεγάλους μικρόψυχους, στους μικρούς κοστολόγους της ζωής, σ' αυτούς που πνίγονται σε μια σταγόνα νερό, στους περίοπτους εγκληματίες, σ' αυτούς που βάζουν παράνομα το πόδι στα φρένα μας, σ' αυτούς που συμφωνούν με τους δημιουργούς της φρίκης, στα ουδέτερα ανθρωπάρια που το πρωί φτύνουν τον κόρφο τους επειδή ζουν, στους κακομοίρηδες που υπακούουν, σ' αυτούς που φρόντισαν οι μέρες μας να φυγαδεύονται σε κενοτάφια.
Αυτούς τους τελευταίους μπορούμε να τους δαγκώσουμε κιόλας. Δεν υπάρχει τιμωρία. Μιλάμε μόνο για ράκη..
Χρύσα Φωτοπούλου
