Στο εσωτερικό του, ακαθορίστου αισθητικής, κτιρίου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών,
είναι κοινό μυστικό ότι εσχάτως όλα λειτουργούν με κανόνες Βυζαντίου. Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα έχει κι αυτή τα κολλήματά της. Αγαπά συγκεκριμένους καλλιτέχνες και δεν ορρωδεί προ των συνεχών στραβοπατημάτων τους. Η αυτοκράτειρα που πέρυσι έκανε ότι δεν άκουσε το εκκωφαντικό μαζικό ροχαλητό στην.. αιματοβαμμένη σεξπιρική υπερπαραγωγή, έκανε ότι δεν είδε τις άδειες αίθουσες σε πολυδιαφημισμένες παραγωγές, επιμένει να δίνει και να ξαναδίνει ευκαιρίες, επιμένει να μας επιβάλλει, πρόσωπα μιας συγκεκριμένης παρέας, αγνοώντας επιδεικτικά -και αγενώς- προτάσεις διεθνούς κύρους Ελλήνων καλλιτεχνών που περιμένουν στο μέιλ ή στο κινητό τους, έστω και το ''όχι'' της μεγαλειότητάς της, όπως θα όφειλε να κάνει κάθε πολιτισμένος μάνατζερ.
Βέβαια ο χρόνος που απαιτούν οι δημόσιες σχέσεις, οι φωτογραφίσεις και οι κοσμικές εμφανίσεις, δεν επαρκεί και για σαβουάρ βιβρ. Άντε να πρέπει να συντονίσεις μακιγιέρ, κομμωτή, στυλίστα, φωτογράφο, δημοσιογράφους που θα φιλοτεχνήσουν πορτρέτα που θα συζητηθούν, γκαλά για εκδότες και καναλάρχες, να κανονίσεις μανικιουρίστα και πιλάτες, πού να βρεθεί χρόνος ν' απαντήσεις σε κάτι που σου κάνουν την τιμή να σου προτείνουν κάποιοι διαπρεπείς Έλληνες, για κάποιον -ας πούμε- Καβάφη..
Τα παραπάνω τα σκεφτόμουν μ' αφορμή, ένα κείμενο της Ιωάννα Μπλάτσου
''Διαπιστώνεται μια εμμονή, θα λέγαμε, με τις εξής τρεις ελληνικές θεατρικές ομάδες - καλλιτέχνες: τους blitz, τους Κανιγκούντα και τους Ανέστη Αζά - Πρόδρομο Τσινικόρη. Και ναι, στους μεν blitz δικαίως δίνονται συνεχείς ευκαιρίες, τόσο από τη Στέγη όσο και από το Φεστιβάλ Αθηνών, σε Ελλάδα και εξωτερικό (αν και στην τελευταία τους παραγωγή στο Φ.Α., τον «Δον Κιχώτη», απογοήτευσαν), αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί το ίδιο και για τις άλλες δύο ομάδες καλλιτεχνών, οι οποίες μοιάζουν σαν να επιβάλλονται στο κοινό χωρίς ακόμα να έχουν βρει τον καλλιτεχνικό τους βηματισμό. Από τις θεατρικές μετακλήσεις από το εξωτερικό και πάλι προσκαλούνται οι Φλαμανδοί tgSTAN, ενώ για πρώτη φορά ο Γάλλος θεατράνθρωπος Ζοέλ Πομερά και οι Βρετανοί Cheek by Jowl. Θα περίμενε κανείς μια πιο δημιουργική και πιο «ψαγμένη» πρόταση στον θεατρικό τομέα από τον πιο εύρωστο οικονομικά πολιτιστικό οργανισμό της χώρας αυτή τη στιγμή. Για παράδειγμα, αφού υπάρχει μια συνεργασία μέσω του Βρετανικού Συμβουλίου με το Barbican του Λονδίνου, γιατί δεν κάλεσαν από τη Στέγη την τεράστια φετινή επιτυχία του Barbican, το «Big and Small» με την Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία έκανε το θεατρικό Λονδίνο να παραμιλά τον περασμένο Μάιο, και ομοίως θα σαγήνευε και το αθηναϊκό κοινό;''
Αν ζούσε ο Ωνάσης -μέγας πολέμιος του δήθεν και του σουσουδισμού- αλλά και των άδειων αιθουσών, με περισσότερους στη σκηνή απ' όσους στα καθίσματα, θα τους είχε ρίξει μπουρλότο, αφού πρώτα θα τους είχε ''στολίσει'' καταλλήλως με τους αγαπημένους του λιμανίσιους επιθετικούς προσδιορισμούς !
Νατάσα Χανιώτη
