Δε με νοιάζει η σύσταση νέων, ή λιγότερο νέων
ή πασπαλισμένων με σκόνη αφάνειας καλλιτεχνών που βρίσκουν μια θέση κάτω απ’ τον ήλιο ενός φεστιβάλ που έχει δίπλα του και τον μιζεράμπλε τίτλο low budget. Οι καλλιτέχνες αυτή τη στιγμή έχουν ένα και μόνο χρέος: τη διατήρηση ή την απόρριψη της ταυτότητάς τους. Επειδή δεν υπάρχει σάλιο, το κοινό πριν του βάλεις φτηνό εισιτήριο για να έρθει να σε δει ξέρεις τι θέλει, ευαίσθητε έντεχνε άνθρωπε; Θέλει να σε δει να βαδίζεις στο δρόμο του. Ξέρεις, αυτόν τον δρόμο που έχει τα χίλια στραβά που πρέπει να γίνουν ίσια και δε γίνονται. Και τα εμπόδια εμπόδια και ο ορίζοντας με κατεβασμένες μαύρες κουρτίνες.
Πείσε το καημένο το κοινό ότι έχεις, ευαίσθητε έντεχνε, 3 κοινούς τόπους μαζί του και μετά στήσε ό,τι γιορτή τραβάει η φιλολαϊκή σου φαντασία. Μια γιορτή έχει λόγο να υπάρχει και μια γιορτή δε θα φανεί στραφταλιστή προχειράτζα για τον κοσμάκη μόνο όταν διοργανωτές και θεατές έχουν τις ίδιες πιθανότητες να ζήσουν.
Αν δεν καταλαβαίνεις, δεν πειράζει. Έχεις πολλά στο νου σου..
Χρύσα Φωτοπούλου
