Μια θορυβώδης-άνευ λόγου- παράσταση με μια σκηνοθεσία που μυρίζει ναφθαλίνη. Το κοινό φεύγει αποκαμωμένο
από το χάσιμο.. στη μετάφραση και το κενό. Ψάχνει παρηγοριά σε φωτισμούς και σκηνικό μπας και…αλλά..! Στο τέλος απλά μια σωματοποιημένη απορία. Στο στόμα, στα μάτια. Η Μυρτώ Αλικάκη ρίχνει φως διαύγειας κάπου κάπου ,αλλά τι να το κάνεις, δε σώζεται κάτι που ξεκινά με θολωμένους στόχους. Κάποιος βρήκε ενδιαφέρον το μακιγιάζ (οι ανδρικοί ρόλοι παίζονται από γυναίκες- βλέπεις είναι η εποχή που ο ηθοποιός παίζει τα πάντα και τα «όχι» που θα πει θα είναι μόνο στον ύπνο του), ένας άλλος τα κοστούμια, κάποιος αφόρισε τον Μπέκετ. Εντάξει «εν βρασμώ». Δε φταίει ο Μπέκετ. Δεν ξέρω τι φταίει. Περιμένοντας….κάτι καλύτερο κάνουμε ό,τι μάθαμε τόσα χρόνια: Να ελπίζουμε.
Συντελεστές
Μετάφραση: Σουζάνα Χούλια
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου
Χορογραφία: Πωλίνα Κρεμαστά
Παίζουν: Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Εύα Οικονόμου
Θέατρο Τέχνης
Φρυνίχου 14, Αθήνα (Πλάκα) ,2103222464
Δευτέρα & Τρίτη: 21.15
ΧΡΥΣΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
