Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω; Μα όλα; Κακόπεσε το έργο, ταλαιπωρήθηκε πολύ...
Εκεί στα απροσπέλαστα ανάκτορα, της Αγ. Κωνσταντίνου, ποιος υποφέρει από καλπάζουσα ιδεατή εικόνα και πετά στη μούρη του δέκτη, θεάματα απευθείας συνδεδεμένα με το "σχεδόν", το "λίγο", το "έτσι και έτσι"; Ποιος θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι, ειναι επιβεβλημένα λιγότεροι από αυτόν;
Εσύ -θα του έλεγα - ξέρεις καλύτερα, αυτοί δε θα καταλάβουν. Υποτιμάς τους ήδη υποτιμημένους απόλυτα συνεπής στη σαθρότητα που απορρέει από το "συστημικά έντιμο".
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου επαναπροσδιορίζει την έννοια του λαϊκισμού, της προχειρότητας και του παθητικού θεατή, την ιστορική στιγμή που η Τέχνη στην Ελλάδα ανέβαλε προκλητικά το θάνατό της.
"Μετά την ανεκδιήγητη "Γειτονιά των Αγγέλων" (Την οποία οι ηθοποιοί θέλουν να ξεχάσουν), τι; Ας σταματούσε σ' αυτήν τη Γειτονιά, αυτό το "σύγχρονο ξύπνημα του κακού θεάτρου".
Κι όμως ακολουθεί η "Πρόβα Νυφικού" χωρίς συστολή. Με την "αυθάδεια" των νεοφώτιστων, επιβλήθηκε μια ακόμη κακή παράσταση και το γιατί το ξέρουν μόνο οι "μυημένοι".
Μια νοερή ταμπέλα στην είσοδο, γράφει: "Περάστε κοσμάκη". Έτσι υποκοριστικά και ιδιοτελώς πρόθυμα.
Εθνικό Θέατρο 2013-2014, "Πρόβα Νυφικού", ο ρυθμός είναι άρρυθμος, η ποσότητα αγχωτική και ο "σημαιοφόρος" στο ύψος του ελλείμματος. Σε άνευρους καιρούς, μόνο γρήγορες εικόνες, παρόμοιες με ό,τι περνάει μπροστά από τα μάτια, σε καθημερινή βάση. Για να χωνεύεται εύκολα από τον ανώνυμο χθεσινό, αυριανό περαστικό.
Στο Rex, τα πάντα τα σκιάζει, καιρό τώρα, ένα χλιαρό λαϊκότροπο δόγμα, όπλο των ανθρώπων της τελευταίας στιγμής, των αλαζόνων και όσων νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι υστερούν σε αντίληψη, γνώση, ένστικτο και εμπειρία. Καλοί ηθοποιοί που δε φταίνε, (τι άλλο μπορούσαν να κάνουν;) σε μια παράσταση χωρίς συνοχή, με πολιτικές αναφορές γραφικές πια.
Μια παράσταση θνησιγενής, όσο η τηλεοπτική πραγματικότητα.
Και όλα αυτά σε μια άνοιξη που απαιτεί έμπρακτο θάρρος και σαφή γενναιότητα ν' ανοίξουμε χωρίς τσιγκουνιά τα μυαλά μας. Ρε γαμώτο.
