Θα μιλάμε για τον έρωτα πάντα. Θα επισημαίνουμε την εξαντλητική του δράση, και όλο κοντά του θα είμαστε και ποτέ μακριά. Ο έρωτας είναι η ισορροπία. Το ενδιάμεσο της μαγείας και του ρεαλισμού. Πολλά υλικά. Ποτέ ένα. Μιλάει όλος ο κόσμος για τον έρωτα, πολύς κόσμος γράφει για τον έρωτα. Κάποιοι λένε χαζομάρες, κάποιοι άλλοι πατούν ακριβώς πάνω στη γραμμή της αληθινής ζωής. Με απλά ρήματα συλλαβίζουν όσα ζει ο άνθρωπος σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η σημειολογία του φιλιού, ένας κεραυνοβόλος χαλασμός, η δύναμη της πληρότητας, η θανατηφόρα πλήξη, όταν λείπει ο Ένας, το ονειρόδραμα, όταν υπάρχει και μπορείς να τον αγγίξεις. Το συναίσθημα, όποιο και να 'ναι. Σεξ με συναίσθημα σούπερ. Σεξ χωρίς συναίσθημα. Ξανά σούπερ, αλλά για λίγο. Μη διαφωνείς. Η φάση του α-συναισθήματος και του σεξ στη νιοστή είναι πιο βαρετή και από το θάνατο. Γιατί λείπει το ρεύμα, άρα ο έρωτας και το συναίσθημα, το φιλί δηλαδή. Όταν τα πάντα γίνονται α-κόλαστα, προβλεπόμενα και επαναλαμβανόμενα δεν έχει νόημα ούτε η κουβέντα γι' αυτά τα πάντα. Τι φαντασία εμπεριέχεται σε ένα βρακί που μισοκατέβηκε ή σε ένα "γεια τα λέμε", όταν ανεβεί το βρακί; Καμία.
Λεπτομερής πρόλογος, πριν πω ότι προχθές, είδα το "BLUE ROOM" στο Σύγχρονο Θέατρο.
Πάνω πάνω η επισήμανση "του Ντέιβιντ Χέαρ". Χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι θεόμουρλος, ένας πανέξυπνος τρελός, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταλλάξεις ερωτόνια μαζί του. Οι άνθρωποι που υπάρχουν στο κείμενό του, έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια του καθένα τουλάχιστον 20 φορές. Γυναίκα- σύζυγος πολιτικού σαλταρισμένου, κορίτσι λίγο, κορίτσι που φοβάται, τοποθετημένο στις πίσω σειρές, αγόρι της ηττοπάθειας, αγόρι της ανώτατης ιδεατής εικόνας, άνδρας που βαριέται, άνδρας γύρω στα 45 που βαριέται περισσότερο, ξεπέφτουν, δέσμιοι της εικόνας τους, νομίζουν ότι υπάρχουν μόνο τα λίγα λεπτά του σεξ.Τα πάντα καταλήγουν στο σεξ. Στις άναρχες πόζες στο κρεβάτι, στο παγκάκι στο αυτοκίνητο, παντού. Τα πέντε ζευγάρια του "BLUE ROOM" πάσχουν ακριβώς από αυτό: από την έλλειψη οποιουδήποτε συναισθήματος, θετικού ή αρνητικού. Είναι όλα σύντομα και με κατάληξη που σημαίνει συνήθως "δε θα τα ξαναπούμε". Συμβαίνει και ίσως να συμβαίνει συχνά. Ίσως σε απαθές ντελίριο να καταλήγουν και σχέσεις, που είχαν όλον τον εκρηκτικό μηχανισμό των ερωτικών ενάρξεων. (Ελπίζω να μην είμαι καταραμένη να ζήσω τέτοιο γκρεμοτσάκισμα. Παρενθετική ευχή.)
Η Στεφανία Κριεζή και ο Νικόλας Αναστασόπουλος υποδύονται όλους τους χαρακτήρες. Καλοί και οι δύο. Στη μικρή μας παρέα άρεσε περισσότερο η Στεφανία. Ενδιαφέρουσα σωματικότητα, δυνατή φωνή, περισσότερο εύρος, εύστοχη, σ' ένα σκηνικό (δημιούργημα του Γιάννη Μετζικώφ) που περιορίζεται σε έναν κυκλικό περιστρεφόμενο χώρο, καλυμμένο με πράσινη τσόχα και γύρω γύρω μπλε ξύλινα αλογάκια. Που παραπέμπει σε καρουσέλ. Από εκείνα που ενώ αλλάζουν οι ανθρωποι-ιππείς εσύ που μένεις απ' έξω και παρατηρείς, βλέπεις μόνο τα αλογακια του καρουσέλ και ποτέ τους ανθρώπους. Εκείνη τη στιγμή είναι όλοι ίδιοι. Ενώ στην αρχή απόρησα, μετά άρχισα να συμπαθώ το σκηνικό εξαιτίας αυτού του συνειρμού.
(Με σοβαρό ύφος). Στην αρχή μίλησα για την αρρωστίλα που εκλύεται στην ατμόσφαιρα, όταν ο έρωτας είναι ανύπαρκτος. Η παράσταση δυστυχώς, δεν είναι προϊόν εμπνευσμένης σκηνοθεσίας. Ο θεατής κρατιέται από το σθένος του κειμένου. Ένα κείμενο που ο κύριος Λύγκας, μάλλον μισοκατάλαβε, αφού ούτε το χιούμορ εισπνεύσαμε, ούτε το ερωτικό παιχνίδι είδαμε, στο ελκυστικό του ξεδίπλωμα. Άτονη, ανέμπνευστη, άνευρη σκηνοθεσία. Ο εξουσιαστής και ο εξουσιαζόμενος, ο θύτης και το θύμα, οι εναλλαγές και οι ρόλοι της υπεκφυγής μπα..ψιλά γράμματα.
Ζητάμε σύσσωμη η ομάδα των εραστών του Θεάτρου και της Τέχνης, της ζωής και των αληθινών πραγμάτων, από όλους τους σκηνοθέτες, να μην καταπιάνονται με θέματα που δεν καταλαβαίνουν. Μπορούν να παραμείνουν μαθητές μέχρι τα βαθιά γεράματα. Δεν έχασε κανείς από τον οίστρο της μαθητείας. Κανείς όμως.
Info
Συντελεστές:
Μετάφραση: Δήμητρα Πετροπούλου
Σκηνοθεσία – κείμενο παράστασης: Χρίστος Λύγκας
Σκηνικά - Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τριβουλίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Λένια Ξενάκη
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Χατζηορδάνη
Αφίσα: Αντώνης Λέκκος
Παίζουν: Στεφανία Κριεζή και Νικόλας Αναστασόπουλος
Παραγωγή: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οργάνωση Παραγωγής: Ελένη Κωνσταντίνου
Προβολή – Επικοινωνία: BrainCo
Παραστάσεις: Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΕΥΜΟΛΠΙΔΩΝ 45, ΓΚΑΖΙ (δίπλα στο μετρό Κεραμεικού)
Τηλ.: 2103464380
Ε-mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Ωράριο ταμείου
Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10.00 π.μ. – 14.00 μ.μ. & 18.00 μ.μ. – 22.00 μ.μ
Σάββατο, Κυριακή 18.00 μ.μ. – 22.00 μ.μ.
