Θα γκρινιάξω και βέβαια θα γκρινιάξω,αλλά δεν θα ονοματίσω γιατί έξυπνοι είστε και θα καταλάβετε
τι
εννοώ… Πας στο θέατρο να δεις ερμηνείες και ζεις την χαρά του μπότοξ!
Επώνυμες ηθοποιοί που δεν τις πήραν και τα χρόνια - εκεί γύρω στα σαράντα- χτυπάνε το ένα μπότοξ μετά το άλλο, χωρίς μέτρο και το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο εφιαλτικό! Πάνε να δείξουν συναίσθημα, πάνε να αποδείξουν πόνο και δράμα και κλαίνε μόνο τα μάτια τους με το κούτελό τους να μην έχει την παραμικρή σύσπαση!
Τι και αν σπαράζουν;Ούτε μυς δεν ταράζεται! Παγωμένοι όλοι.
Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Νικόλ Κίντμαν - μόνο που είδατε που κατέληξε κι αυτή λόγω του ότι απ’ τα ασύλληπτα μπότοξ δεν «τραβάει» πλέον στο σινεμά…
E.C.
