Tο σωτήριον έτος 2015 μ.Χ. ο Θανάσης Κουρλαμπάς, ο Ιωσήφ Ιωσήφιδης & ο Σωτήρης Δούβρης μας αφηγούνται όλη τη Βίβλο (λέμε τώρα) και εμείς δακρύζουμε… από τα γέλια!
Έχοντας (…εκ γενετής νομίζω…) μία φυσική προδιάθεση προς το δράμα, επιλέγω ως επί το πλείστον να παρακολουθήσω παραστάσεις, απ’ αυτές που συνήθως αποκαλούνται "βαριές" (…και ενίοτε ασήκωτες θα ήθελα να προσθέσω…) αποφεύγοντας ακούσια (…εντάξει και λίγο εκούσια…) οτιδήποτε θα μπορούσε να με κάνει, έστω να χαμογελάσω. Λάθος, μέγα λάθος και μάλιστα "Βιβλικών" προδιαγραφών. Δεν υπάρχει τίποτα πιο λυτρωτικό και ταυτόχρονα ψυχο–θεραπευτικό από το γέλιο, ειδικά όταν αυτό προκύπτει αβίαστα, μέσα από γνήσια κωμικές καταστάσεις, τις οποίες δημιουργούν επί σκηνής ταλαντούχοι και καταξιωμένοι ηθοποιοί, όπως είναι η "τριανδρία" που κατοικοεδρεύει από τις 18 Απριλίου στο Θέατρο Βικτώρια και έχει βαλθεί να μας τρελάνει με τα καμώματά της.
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς (…απίστευτος!…), ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης (…ποιος Γαλυφιανάκης και κουραφέξαλα, δεν έχουν δει τον Ιωσήφ γι’ αυτό εκστασιάζονται με τον Ζακ τα Αμερικανάκια…) και ο Σωτήρης Δούβρης (…μία ολόκληρη "αποκάλυψη" από μόνος του..) με την σκηνοθετική καθοδήγηση της αξιοθαύμαστης Αθανασίας Καραγιαννοπούλου (…η οποία πιθανότατα διαθέτει θηριοδαμαστικές ικανότητες…) παρουσίασαν στο Θέατρο Βικτώρια ένα μαραθώνιο γέλιου, στον οποίο στεφθήκαμε όλοι νικητές.
Η σκηνοθέτης αυτής της σπαρακτικά αστείας παράστασης, βασίστηκε πάνω σε ένα ακόμα "αφοριστικό" έργο (αναλαμβάνοντας και τη μετάφραση…) της γνωστής και επιτυχημένης ομάδας συγγραφέων: A. Long, R. Martin & A. Tichenor, οι οποίοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί του ανοσιουργήματος "ΟΛΟΣ Ο ΣΑΙΞΠΗΡ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ", που έτυχε- επίσης – τεράστιας αποδοχής παγκοσμίως. Η Αθανασία Καραγιαννοπούλου έδεσε με απαράμιλλο σκηνοθετικό στυλ (…και σεξ – απήλ…) τα δαιδαλώδη και φαινομενικά ασύνδετα κομμάτια ενός θρησκευτικού παζλ αιώνων, προκειμένου να συνοψίσει την ιστορία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σε μία ώρα και κάμποσα λεπτά, τα οποία πραγματικά θα μας μείνουν – κυριολεκτικά – αξέχαστα (…όπως όλα τα ψυχικά τραύματα…)
Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Ποιον να πιάσω και ποιον ν’ αφήσω; Τι να πω και τι να αποσιωπήσω; Η κατάσταση αυτού του (παρά)θρησκευτικού τρίο είναι χωρίς καμία υπερβολή… απερίγραπτη! Τίποτα δεν άφησαν όρθιο και τίποτα δεν πέρασε ασχολίαστο. Ξεχάστε, όσα ξέρατε για το Προπατορικό Αμάρτημα, τον Κάιν και τον Άβελ, τη Σαλώμη, τον Σαμψών, τον Πόντιο Πιλάτο, τον Μωυσή, τις Δέκα Εντολές, τον Μυστικό Δείπνο και κυρίως για την Κιβωτό του Νώε (…σας μιλάω εκ πείρας η Κιβωτός του Νώε χρήζει ιδιαίτερης προσοχής διότι θα κληθείτε να συνδράμετε στο κουπί και όχι μόνο…)
Οι τρεις γλαφυρότατοι αφηγητές μας, χωρίς καμία πρόθεση να γίνουν βλάσφημοι ή να εκμαυλίσουν πέραν του δέοντος τα "ιερά και τα όσια" κατάφεραν να μας συμπαρασύρουν στο δικό τους ψυχεδελικό σύμπαν, στο οποίο κυριαρχεί η ανελέητη σάτιρα, ο καλός εννοούμενος χαβαλές και μία έντονη καυστική διάθεση, η οποία επεκτάθηκε κλιμακωτά προς πάσα κατεύθυνση. Με τρόπο άμεσο και σε πολλά σημεία αυτοσχεδιαστικό/διαδραστικό, οι τρεις χαρισματικοί ηθοποιοί έθιξαν με ισοπεδωτικό χιούμορ σε συνδυασμό με την απαραίτητη δόση ευαισθησίας στην πίστη του καθενός, τα κακώς κείμενα όλων των θρησκειών, αλλά και των απανταχού θιασωτών τους (…βλέπε Γραμματείς & Φαρισαίοι…) που ενώ επικαλούνται τον Θεό για να μας πείσουν για τις αγνές τους προθέσεις, στο τέλος καταλήγουν να υπηρετούν μόνο το δόγμα, μαζί με τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, θυσιάζοντας τους (ευκολο)πιστούς, στον βωμό του κέρδους και της απληστίας.
Προς Θεού! (…εδώ κολλάει τέλεια…) όταν μιλάμε για υποκρισία, δεν είναι απαραίτητο να πάρει η μπάλα το σύνολο του κλήρου ή των ανθρώπων που επιμένουν να τηρούν το τελετουργικό κομμάτι της εκάστοτε θρησκείας, άλλωστε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο όλοι ανήκουμε σε κάποια από τις προαναφερόμενες κατηγορίες, αλλά αυτούς που οχυρωμένοι πίσω απ ‘ την σοβαροφάνεια και το “πίστευε άνευ έρευνας”, επιμένουν να αναμασάνε αναχρονιστικές ανακρίβειες, φτάνοντας πολλές φορές στα άκρα (…δυστυχώς γίναμε και προσφάτως μάρτυρες πολλών αιματηρών επιθέσεων εκπορεύομενων από θρησκευτικό φανατισμό…) με απώτερο σκοπό, να επιβάλλουν στους “άπιστους” τις – κατά την γνώμη τους – ορθές τους απόψεις.
Επιστρέφοντας μετά απ’ αυτήν την σύντομη (…φιλοσοφικής χροιάς….)παρένθεση στο Θέατρο Βικτώρια και την παράσταση "ΟΛΗ Η ΒΙΒΛΟΣ (λέμε τώρα)" θα ήθελα να αναφερθώ διεξοδικά στους τρεις πρωταγωνιστές της πιο ολοκληρωμένης κωμωδίας που έχω δει στο θέατρο τα τελευταία χρόνια (…αφού σας είπα νωρίτερα, ότι δεν πάω συχνά σε κωμωδίες τι περιμένατε, να μην ενθουσιαστώ;…). Θα ξεκινήσω απ’ τον Θανάση Κουρλαμπά, που ήταν πραγματικά καταπληκτικός σε όλους τους ρόλους που κλήθηκε να αποδομήσει (…εδώ κολλάνε κι άλλα ρήματα εις -μήσει, αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το υψηλό επίπεδο του περιοδικού και φυσικά την πανταχού παρούσα λογοκρισία…) αποκαλύπτοντας ένα κωμικό ταλέντο, το οποίο δεν γνώριζα ότι διαθέτει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να μας πείσει (…εκ νέου…) για το πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι, αποτολμώντας κάθε είδους υποκριτικό πειραματισμό. Ο Σωτήρης Δούβρης, μας χάρισε απίστευτες στιγμές γέλιου γεμίζοντας την σκηνή με την θετική του ενέργεια και μία χαριτωμένη αγαρμποσύνη, που ήρθε και κούμπωσε με τις υποκριτικές απαιτήσεις των πολλαπλών του μεταμορφώσεων, οι οποίες ήταν κάτι παραπάνω από εύστοχες και ξεκαρδιστικές. Χωρίς όμως να θέλω να αδικήσω κανέναν εκ των δύο άξιων συμπρωταγωνιστών του, θα ήθελα να ρίξω τους πιο εκτυφλωτικούς προβολείς στον ένα και μοναδικό Ιωσήφ Ιωσηφίδη, ο οποίος μας χάρισε άλλο ένα ρεσιτάλ ερμηνείας (…μετά την πρόσφατη συγκλονιστική και διαπεραστικά δραματική ερμηνεία του στο εξαιρετικό "ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ"…) αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι το ταλέντο σε συνδυασμό με το ήθος και η συνέπεια σε συνδυασμό με την σκληρή δουλειά, είναι τα βασικότερα εφόδια στην φαρέτρα ενός καλλιτέχνη. Εμείς, ως ορκισμένοι πλέον φαν του, υποκλινόμαστε μπροστά στο αδιαμφισβήτητο χάρισμα με το οποίο τον προίκισε – ποιος άλλος; – ο Μεγαλοδύναμος (…και μόνο αυτό αρκεί για να πιστέψει και ο πιο δύσπιστος…)
Για όλους τους παραπάνω λόγους η στήλη ARS & VITA σας προτείνει να δείτε την παράσταση για καθαρά θεραπευτικούς λόγους, αφού είναι απόλυτα σίγουρο(…εδώ δεν χωράνε αμφισβητήσεις & περιττοί προβληματισμοί…) ότι τουλάχιστον για δύο ώρες θα ξεχάσετε όλα αυτά που σας βαραίνουν, σας στενοχωρούν, σας σπαζοκεφαλιάζουν και εντέλει σας εμποδίζουν να ξεσπάσετε χωρίς κανένα φυσικό ή τεχνητό εμπόδιο σε μακρόσυρτα, βροντερά και εντελώς απενοχοποιημένα… γέλια! Όσοι πιστοί προσέλθετε στο Θέατρο Βικτώρια χωρίς κανέναν φόβο, αλλά με πολύ πάθος και θεατρική "κατάνυξη"… και τι άλλο να πω κι εγώ… ο Θεός μαζί σας (…το νου σας στην Κιβωτό του Νώε!!)
Λίλα Παπαπάσχου
Πηγή: alliosmagazine.wordpress.com
